voor Hugo Claus

de Schrijver legt zijn pen neer
Meneer noem ik hem
hoofdletter M zoals er weinig zijn
en vandaag nog minder
de wereld weegt wat lichter
hoe spijtig

Geraard van Heusden

Er was schoon en warm weer voorspeld. Dus vertrok ik zonder vest deze ochtend. Het is lang geleden dat ik nog zo koud geleden heb. Maar ik ben erdoor geraakt met volle moed. Ik moest trouwens niet dadelijk naar kantoor. Eerst was er medische controle. Een halfuur wachten om in een potje te mogen plassen. Het potje moest via een keukenluikje aan de verpleegster gegeven worden. Het leek even op een onfris restaurant.
De dokter die me kwam halen was een stevige vijftiger. Grijs uitgegroeid door heen de jaren. Officieel tweetalig verraadde zijn accent een echte Brusselaar. Tot ik zijn naam zag: Rastapopoulos of iets dergelijks. Echt Belgisch?

Mijn vrouw kind
ik scheur je open
ik breek je
ik leg
je bloedende ledematen
aan ons bed
elke keer elke nacht
vind ik je
terug herijs ik je
bloedend en mooi

Geraard van Heusden