ik geloof in kalverliefde
handjes vasthouden
erwtjes en wortelkes
onderaan de boom even
wachten op de avond
zo net voor moeder
boos wordt
samen zijn
los van elkaar
en nooit meer alleen
Geraard van Heusden
woensdag 6 april 2011
vrijdag 1 april 2011
water
De roep om heengaan
klettert in een koekjestrommel,
sterker dan
de schreeuw om te blijven.
Een glas struikelt
de golf bezit het blad.
De letters, netjes gezet,
breken uit hun strakke lijnen.
Golven slaan toe
op de woorden,
vormen bloemen
van waaiende inkt.
Alles is ijdel:
de gebroken tekst
wordt kunst
Een ongeluk komt nooit alleen
Geraard van Heusden
klettert in een koekjestrommel,
sterker dan
de schreeuw om te blijven.
Een glas struikelt
de golf bezit het blad.
De letters, netjes gezet,
breken uit hun strakke lijnen.
Golven slaan toe
op de woorden,
vormen bloemen
van waaiende inkt.
Alles is ijdel:
de gebroken tekst
wordt kunst
Een ongeluk komt nooit alleen
Geraard van Heusden
Abonneren op:
Posts (Atom)
-
een vierkant een rechthoek meisjes op de tram ze schrikken van de baardige toerist hij zoekt het station ze weten niet meer waar ze het ...
-
de ridder rijdt ten queeste alleen hij en zijn paard vechten en doden doet hij om de brode en brengt het hoofd van zijn moeder aan de pa...
-
mijn tante leest een goed boek zit met de schouders naar de camera het is het zoveelste boek dat ze leest een bibliotheek vol heeft ze ge...