Professor Millis kwam geeuwend binnen. Een nieuw jaar, nieuwe gezichten, oude gezichten; herkenbaar stoffig lokaal.
Het is moeilijk gelijk wat te zeggen of te roepen in de lage berookte zaal. Hij haalt d zoveelste pint en spuitwater. Wat glimlachen of wijzen naar een vriend in het ijle. Zijn keel is droger dan ooit. Haar ten dans vragen is mogelijk maar angstaanjagend.
Tot uiteindelijk hij wijst naar de ruïne voor de bar. a wat gebaren, begrijpt ze dat hij wat wil praten in de voor-bar. Weg van het vlok, de rook en de oorverdovende muziek.
Nu ze tegen over elkaar, grijpt hij naar haar pols. En nu ? En nu ? En Nu ?
"Wil je wat drinken ?" "Ja maar ik zal er zelf voor betalen." De cola wordt Lauw. En nu ? En nu ? En Nu ? "Laten we naar de anderen gaan." Ze stat op ; haar zwarte, wilde haren leggen lagen voor haar schitterende ogen.
Hij grijpt haar arm, stoot z'n cola om.
"Ik zie je graag !" Geen reactie ?
Hou ik van je ?
Maar jij niet van mij
Je houdt van hem
Maak ik dat
Ik ?
Ik hou van je
Hoewel het
Meer dan 30 jaar
Geleden is
De woorden
Blinken nog achter mijn oren
Als jij ze
Mij roept
Zoals die avond
“sorry, er is iemand anders”
Geraad van Heusden
Alles kan hij verkrijgen. Tot dat alles een mens bleek, die niet verkregen wou zijn. Dan stortte het hele wereldje in. al wat bleef was de Globe waar onder zijn moeder hem steeds gezet had.
Nu de moeder te vroeg overleden was sijpelde de realiteit traag binnen via basten. Het was als glasstof dan overal tussen kroop en ergens irriteerde. Dat was niet te genezen.
Welcome to real Life, it Sucks
En van onder zijn globe kan hij geen vrienden maken. Alleen zijn moeder wist waar de globe stond. Alleen zij zag hem staan.
Op de ongekuiste trappen van auditorium Ge was het drummen na de eerste les MiddelEeuwen.
"Hey, je broer zei dat je dit zou volgen"
Een grote student met duidelijk wat meer ervaring in zijn zwarte baard.
"Jij bent Bert, niet ?"
"ik eh ja ik heu, ..."
"Kurt zei me uit te kijken naar zijn broer : nu ik ook geschiedenis denk te volgen."
Hij sprak tussen twee rijen studenten door. Iedereen leek zich plots bewust van de vriend- en broederschappen.
De oefeningen zijn altijd verplichte aanwezigheid. De kleine propvolle seminaries zijn te warm. Vandaag echter is zijn aandacht afgeleid door haar. Hij kent haar niet. Iemand overgekomen van de kleinere colleges waar enkel de kandidaturen gegeven worden. Wie is ze? Hoe zou Bert haar aanspreken?
"Bert, Antwoord"
De prof's koude ogen richten zich op hem.
"Sorry, ik heb de vraag niet begrepen."
"Dacht ik al. Blijf alsjeblieft bij ons. Isabelle, wat denk jij?"
Dus ze heet Isabelle en ze spreekt.
Dit is een begin.
"Heeft iemand je gezegd dat je mooi bent? " De woorden waren er uit voor Bert er erg in had. Isabelle glimlachte en deed alsof ze het niet hoorde. Na de muffe, wilde dansvloer met lage plafonds en sigaretten, bood het vooraan kroegje een frisse afwisseling.
Ze bestelde 2 cola's en liet hem niet trakteren. Ingaan o gesprek wilde ze niet. Ze veegde een paar krullen weg en nam- afwezig- een slok.
"Ik zie je graag" barstte hij plots uit. Een uitbarsting ook ingegeven door Duvel en Trappist. Isabelle trok haar arm weg en Bert stootte zijn cola om. Het kleverig goedje zonk in de barsten.
Ze schudde het hoofd en stond op; twijfelend tussen de anomie dansvloer of het vergetend slapen. Glimlachend keerde ze bedwaarts.
Bert durfde niet te bewegen.
Op de 3' verdieping zitten 3 meisjes, een vaalgroene bank recht tegen over de lift, de 3-delige clique. Ze zijn mooi, sensueel en ze weten het. Agressief giechelend baten ze het uit en lachen met alle blozende jongens. Ze hebben hem meerder malen geaffronteerd en hij tracht stil voorbij hun volle lippen en kleine neusjes te sluipen.
Valavond op de brug naast het Duivelsteen. Hij wacht nerveus. Het is de eerste keer dat hij het drufde haar voor een date te vragen.
Het is een stoffige vraag op het einde van de les. Het groot auditorium was nog half-vol. Tussen de truien en de voorbij wandelende jeans baant hij zich een weg tot haar. Hij heeft haar wilde krullen in het oog. Doorheen de les heeft hij zijn moed opgebouwd. Hij luisterde maar half naar de prof.
"Zin in een koffie of een pintje vanavond ? Ik ken een rustige plek in het centrum."
Dagen geleden heeft hij een plek gezocht, weg van het wilde studenten-centrum. Hij wilt zeker en vast zijn collega/concurrenten niet tegen komen.
het meisje
dat bij mij is
is schoon
ze is er
ze is er niet
ze is er niet meer
ze was schoon
ze zal altijd schoon
zijn
ze is er weer
ze is weer schoon
Geraard van Heusden
Wie heeft gezegd
dat je leek op
een hoofdfiguur
uit W Allen's film
ben ik belangrijk
of jij mooi
zwarte lokken
zoethout en thee
een verdwaalde stap
op de brug bij het Duivelssteen
om 5.00 uur 's ochtends
in Manhattan
wie ben ik dan
en begin ik ieder jaar op het scherm ??
Geraard van Heusden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten