Ik herinner je lange zwarte haar,
je ingebonden laarsjes
op trappen van Blandijn.
Je geurde naar zoethout en thee
en liet je lokken door mijn vingers glijden.

Het is een zevenjarige droom

Wat heb ik toen gezegd :
“Ik hou van je, ik zie je graag.”
aan jou en je speelse blik

Het is een zevenjarige roman.

Ik herinner tranen in Antwerpen,
koorts in Brussel.
Mijn cola voluit over de zieltogende tafel,
het afscheid ingezonken en je woorden van pijn.
Je grote natte ogen brandden me.

Ik zou je kunnen toedichten
maar dichters worden uit de hemel geweerd
en in de hoek gedreven.

En vandaag zeggen ze :
“Ze is lelijk geworden.”

Geraard van Heusden

tijdens de nachtelijke onweders
is er een vreemd licht
gefilterd aan de stervende tranengrens
op de grens tussen nu en misschien

dan denk ik aan jou
je eenzaamheid zover
je zerk zo alleen

Dominique
we hebben elkaar nooit gekend
maar wisten alles van elkaar
we waren te jong
maar hebben illusies verworven
aan de kant van de realiteit
ver van de anderen

op het zijspoor van mijn dromen
zie ik een stopplaats
aan een zelfverwonde berk
ver van de zerk van mijn moeder

de regen tekent cirkels tussen de stenen
en je glimlacht
ongezien onder marmer

ik wil je zien

Geraard van heusden

duizend schreven
duizend lijnen doorheen wij
een omgekeerde kamer
vijf gezichten

twee personen
gescherfd van elkaar

’s ochtends sluit ik de deur
rechtover de gebarsten spiegel

vroeger hingen we de spiegel laag
aan vier lakens
lakens in onze wonden
wij in de spiegel
de spiegel aan de muur

en vandaag in scherven.

Geraard van Heusden

Dageraad

voorbij de tranengrens
doorboor ik het hymen
van de lijkwade

Voorbij de spiegel
val ik tussen duizend scherven
in een omgekeerde kamer
met verwonde gezichten
allen in dezelfde richting

Geraard van Heusden

eigenaardig

een man stak een doos J&B whiskey achter een doos pampers in de koffer van zijn wagen. Pas vader geworden en al aan den drank. Kan natuurlijk ook dat hij deftig iets gaat vieren en de pampers nodig heeft als het serieus uit de hand zou lopen en verder.

vader worden

Vader worden van iemand die ik niet ken en die feitelijk niet langer bestaat. Doet dat pijn ???

Dinsdag April 6, 2010

En dan plots is er de drang om te schrijven. Maar waarover ?
Moet ik beschrijven hoe de grijze rok van E verder en verder uitrafelt. Ze zegt dat het express en mode is. Vroeger zouden we nooit iets gedragen hebben met uitrafellende eindes. Tenzij dan ons haar. Maar tegenwoordig zie je allerlei afgezakte en uit gescheurde kleren als modeverschijnsel. Ik denk dat op dergelijke manier de klerenfabrieken deftig kunnen besparen. Doch beweren zij dat het doelgericht en design is. Ik kan niets dan me inbeelden dat een aantal oudere of jonger werknemers of neemsters zich amuseren met scheuren en schuurplekken in nieuwe kleren te stoppen. Zelf houden ze de geslaagde stukken of die stukken die niet stuk zijn. De laagst geprijsde zijn eigenaardig of net niet die waar de scheuren diep zijn en de plekken groot. Het lijkt alsof het moeilijk is iets klein te scheuren of te schuren zonder dat het kledingsstuk in werkelijkheid stuk is hoewel het al een serieus stuk is op zichzelf.

maandag 5 april 2010

Het is eigenaardig dat het enkel gebeurt in de GB achter de hoek. Ik stapel aan de kassa alles netjes in pakjes zodat de kassierster ze rustig kan nemen en ik ze kan klasseren in mijn tas. Toch slaagt meer dan de helft van de kassiersters erin achteraan die pakjes te nemen die boven aan in mijn tas moeten komen. Het is zoals steeds godgeklaagd
Reeds een tijdje weet ik dat de machientjes van banksys niet goed werken. Dus heb ik altijd cash bij. Mar er zijn er altijd die het niet herinneren. Ze sleuren hun kaart erdoor, stoten hun chips in de gleuf maar er gebeurt niets. Dus moeten ze hun boodschappen achterlaten en snel naar de selfbank rechtover hotsten. Maar zij is natuurlijk (paasweekend) uit geput dus dweilen ze vijf kantoren af om uiteindelijk een briefje van 50 te vangen. Kankerend op Pasen en banken kunnen ze de lange rij wachtenden voorsteken om hun spullen op te halen en te betalen.