De gang is lang, vijf tegels lang,
stilte regeert tussen de tegels,
het bloed blijft verborgen achter de deuren.
De stilte komt van zover
en de pijn voel je als je wandelt
langs vijf tegels.

Niemand slaat met deuren of vensters.
Geen straatje licht, geen geluid.
Wat is hier gebeurd doorheen de dag?

Vannacht wachten we op hem,
hij schrijdt langs wonden en ketens.
De muziek zwelt in de stille gang
wanneer hij nadert.
Hij zwerft voorbij
de grenzen van Metropolis.

Geraard van Heusden

ik ben in hout gevangen en vraag me
of er genoeg lood is om alle scheuren
in h et gekreukte papier te vullen
ik ben een stompje tussen duim en wijsvinger

de lange meester grijpt het boekje
"wat hebben we hier ?
gedichten, dames en heren
de jongen acht zich een dichter !"
lachen en wijzende vingers
wangen als oranje appels

ik verschuil me achter de pennenzak
bij een oude vriend, de vulpen

Geraard van Heusden

Ze zeggen dat
het nooit zal gebeuren
en toch denk ik
dat het ooit zal zijn
en zelfs zeggen ze
dat het er nooit komt
weet ik
dat het er ooit zal zijn
misschien niet nu
maar waarschijnlijk later
als ik dood ben

Geraard van Heusden