De vormen van Kathleen
over de kouter
aan de opera

Kniel Oh man
neus en oren passend

de Gaudi-route
tussen blozende wangen
als eeuwig aanwezigheid

Groet nu
alle vloeistoffen
en laat haar bestaan

Tot zij nu meer is
dan de start van mijn leven

De vormen van Kathleen
Gesmaakt!
en laat mijn revolver mijn getuige zijn
van haar naakte aanwezigheid


Geraard van Heusden

Zo vaak gebeurt het
niet meer
dat mijn ogen iets
fonkelend opmerk

het was een grote
rode suede schoen
die enkelhoog
centimeters ondersteunde

een nong gelaat
wat krullen te veel
en alles is
samen gevat

MOOI

Geraard van Heusden

Tijdens de solden van de Limerick
zag ik hem snuisteren
tussen de lege rekken

de filosofische student
van weleer
nog altijd gelig
tot voorbij
zijn kromme neus

een vlugge knik
en een groen glimlach

hij heeft me
nog steeds niet vrgeven
dat ik
voor hem
bij leentje lag

en toch koos ze
's morgens
voor Hans


Geraard van Heusden

Er wonen daar mensen
achter de glazen wanden
ze gluren steeds

achter hoge houten tafels
studeren ze

ze komen zelden buiten
albino bleek
zonder de zon

ze zijn zo alleen
als iedereen
in de stad

en begluren
hebzuchtig
de straten
onder hen


Geraard van Heusden

Tot vervelens toe
de zelfde mensen
het zelfde gezicht

hier ook weer
den daar ook weer
het zelfde gezicht

de zelfde ogen
de zelfde woorden
steeds de zelfde zin

niemand hoort het
niemand leest het

de boeken worden
ongelezen neergelegd

het zijn toch
de zelfde woorden
het zelfde gezicht


Geraard van Heusden

tot vervelens toe
de zelfde man
het zelfde gezicht

hier ook weer
en daar ook weer
het zelfde gezicht

de zelfde ogen
de zelfde woorden
steeds de zelfde zin

niemand hoor het
niemand leest het

de bleodende boeken
worden -ongelezen- neergelegd
het zijn toch de zelfde

Woorden

Geraard van Heusden

op perron
van de gemiste trein

is alles vertrokken
en later
sluit de agent
de hekkens

dan kan niemand binnen
de nacht
en niemand weet wie
slaapt op de bank

wanneer de zon opkomt
en de eerste man
het hekken opent
is alles weer normaal

voor één dag

Geraard van Heusden

Als de dag veraf is
wanneer de agenda besproken is
waarop dan weglopen

naar gisteren
zodat de dag veraf is

waarom lopen wanneer de dag
morgen of gisteren
voorbij is

nu is de akelige put
"het punt van elkaar"
het enige dat bestaat

nu is de tijd veraf

Geraard van heusden

Daar brult
het licht weer
omdat de avond
te vroeg komt

herfst achteraan is kalm
herfst vooraan is wild

boeken stapelen beter
dan in de lente
wanneer je steeds
het onderste boek wilt lezen

nu is het toch
te donker
om de stapel te ontwarren

de deur sluit niet meer
en alle blijdzijden
verlaten -  ongelezen
mijn bibliotheek

Geraard van Heusden

vanavond is het land
er nog
zoals een halve lauwe kop koffie

ochtend schijnt
voor iets nieuws
je herkent je buur niet
wanneer is hij verhuist
wanneer verguist hij je

doorheen de dag
mengen talen en woorden
in de smeltkroes
van een overvolle tram
iedereen is niemand meer

vanavond gaat elk
opart slapen
en de nacht is niet langer fris

Geraard van Heusden

is het de wekker
of zijn het de gordijnen

het stralend gouden licht
van eergisteren
is vervormd tot
het grauw-grijs
van overmorgen

de bladeren zijn nog niet bruin
doch verschijnen
de herfstkleuren
en de late krekels
tussen de eerste spinnen

is dit de dag
dat alles in bed kruipt
en zich induffelt
tegen de donkerblauwe gedachten


Geraard van Heusden

Wat is een deur
anders dan
een plank
tussen hier en daar

waarom zijn er sloten
mag hier en daar
niet samen zijn

iedere ochtend
de deur openen
en stappen tot
de volgende deur

tussen die deur hier
en die deur daar
is een onbestaande wereld

overvolle straten
en
pijnlijke voeten


Geraard van Heusden

een meisje
komt buiten
met een geschenk

net verpakt in
blauw papier

eindelijk gevonden
voor de zoveelste
verplichte glimlach

of misschien
zo maar
een gedacht

wachtend op de
verwonde gezichten
wanneer vingers
het papier scheuren

Geraard van Heusden