Madam Kanard

waggelt op elke bus

bij de vijver

Schichtig rondkijkend

knikt haar haarnets

met ongetemde lokken

haar is de Taak

de notaris te helpen

uit de voorgeschiedenis

dan zegt ze

"Mag ik door ??"

en legt 

de aktes naast zich

Geraard van Heusden

 

aan de Overkant

staat ze onder de Boom

vol herfstkleuren

Vrouw en Meisje

Feeks van Gisteren en Morgen

Dromen 

van gisteren

kisten vol zorgen

de Boom 

zal blijven 

na of voor haar Dood

de Boom beschermt haar

Geraard van Heusden

 

vanop de Ruïne 

van de oude Beuk

zie ik de overkant

Fruitbomen

tussen het grind

allen plukken traag

rustig dragen Vrouwen

handen vol oogst

kinderen spelen

bij de oever

Daar, 

                aan de overkant

Geraard van Heusden

 

in ijzige dieptes

dwaalt het Sterrenkind

hij die niet leefde

kan niet sterven

wanneer de eeuwen verdwijnen

het Water is hier

stil en koud 

tussen obelisk en zuilen

elders gemaakt

boven de Golven

op de stranden

zingen de zieken

en storten kinderen 

in de golven

offer aan ongeziene machten

Geraard van Heusden

 

Steeds stap ik

weg

om nooit te keren

Altijd

halen ze me terug

met hun 

nutteloze moed

en hun 

verlammende appetijt

de vergeten dagen aan zee

zinken in de tuin,

drijven weg

Vandaag opnieuw

ga ik weg

maar zij

ze zullen me keren

telkens opnieuw

Geraard van Heusden

 

Niets is 

zo donker 

als een lege boekenwinkel

geen stap te veel

geen geurende titels

geen auteurs

            die je terug brengen

in de hoek 

ligt nog

een blauwe kaft

als een gezicht 

van een ongekend slachtoffer

Surrealistish

als gescheurde letters

Geraard van Heusden

 

Waarom 

eindigen alle verhalen

op pijn ?

Waarom 

is er altijd

iemand dood of weg ?

Wie

is die God

die altijd straft ??

Waarom 

is er niemand thuis

bij een kus of een warme tas ??

Geraard van heusen

 

Elle était

plus que nue

entre les arbres

au loin

je pouvais la voir

à travers les brûmes

loin de tous

je voyais son corps

pas son visage

Geraar van Heusden

 

Een stem verheft zich

en fluistert

            "Wie ben ik ?"

Doch de deur is gesloten

de bibliotheek eenzaam

Stil

ik versta haar niet

een stem schuifelt weg

Aan de overkant

een zwerm preeuwen

elke bloem verstilt

De stem stelt geen vragen

Geraard van Heusden

 

Je m'en suis allé

cette soirée

de pleine Lune

J'ai retrouvé

les ancients mots

que personne ne comprends

j'ai revu

les arbres

qui me berçaient

j'ai retrouvé

les routes 

que j'ai jamais traversées

Geraard van heusden

 

A travers ses yeux blues

le Dragon m'observe

je traduis     ses pensées 

                    ses rêves

les autres

oublient de se réveiller

Aveugle 

et à tatons

je parcours l'esprit

du Dragon

le Danger est là

chaque couloir

peint un cauchemar

le Réveil

ma mort

ma Renaissence

Geraard van Heusden