Dit is het einde 

van de mens

en zijn kleine vriend

zelfs de laatste Leproos 

van Gent

werpt haar wapen neer

en schreeuwt

"Dit is niet Eerlijk"

Hier

stopt elk gevoel

van kleur

en het verplaaten 

van rupsbanden 

is storend

Geraard van Heusden

 

Hoe makkelijk 

stapelt men 

lijk op lijk 

gezchten weggedraaid

en een hoof 

neer geduwd

en de gescheurde mantel

telkens weer

2 op nutteloze barricades

1 op de planken

om de lijken te persen

zonder 

dat ze elkaar aankijken

op de barricades

Geraard van Heusden

 

Het monster

dat me beneveld

en omhelst 

is gestorven

Doch 

de nacht blijft

en altijd weer

is ze er

en houdt me

uit de slaap

er is al lang

geen bloed meer

maar de passie blijft 

in haar vloeibaar lijk

Geraard van Heusden

 

twee hoofden 

bij elkaar

boven het bebloede tapijt

beide klaar 

om het vlees te snijden

en elk te bedienen

één na één 

voor bij het tapijt

zijn er twee deuren

die wijzen naar de messen 

omdat de spiegel in het duister staart

Geraard van Heusden

 

je handen zijn het

warm trillen 

als een ochtend-wilg

mag ik je grijpen

stelen en optillen

elk op zijn eigen ladder

je ogen zijn het

die vriendelijk weigeren 

wanneer ik 

abrupt vraag

te stijgen

Geraard van Heusden

 

Het zijn 

haar zenuwen 

die prikkelen in haar

tranen

was er 

keer op keer

teveel gezegd

en dan de vragen

na de vragen 

en nooit een antwoord

Ze lacht

tussen de woorden

het zijn haar zenuwen

niet haar woorden

Waar ik van hou

Geraard van Heusden

 

de nacht krijst

enkel antwoorden

zonder vragen

Wie biedt me

een vraagteken

als is het maar

om bij mij te plaatsen

zodat

toch iemand zou vragen

"hij was hier, toch?"

of 

"waar is hij verdwenen ?"

wees eerlijk

je ontzegt mijn bestaa

sta dan ook niet stil

bij mijn afwezeigheid

Geraard van Heusden

 

Na jaren

van ongekend bestaan 

is de gezwollen geur

teveel voor de buren

dat ene moment

ontdekken ze

dat ik vorige maand

ben heengegaan

niemand kijkt om 

niemand weet 

waar of hoe 

ik bestond

oh, 

geen traan

geen vaarwel

je moet niet zeggen

dat je me kende

want volgens jou

besta ik niet meer

of was dat een leugen ??

Geraard van Heusden

 

Zijn dit dagen

van vroeger

ik durf niet 

omkijken

ik wil niet zien

iedere stap

drijft me

in het piekerslijk

telkens weer

is de stap fout

de blik ongepast

elk woord

keert terug

op motoren van grote stomiteit

Geraard van Heusden

 

Hier vandaag

ben ik 

geur geworden

als een vergeten herinnering 

waar niemand van opkijkt

perkament geel gezicht

gas-gezwollen buik

mijn boek leest niet meer

niemand is onpasselijk

de messen drijven in bloed

niemand komt

niemand kijkt

Wie biedt meer ?

Geraard van Heusden

 

Rustig wandelen

tussen taal-zinnen

van G to A

of de gebeden 

van de heer Timmermans

en dan 

stapt Juf Emma 

hier binnen 

en iedereen vergeet

wat grote broer zei

is alles 

zo mooi 

om het te herlezen

Geraard van Heusden 

 

De enige plaats 

waar ik thuis was

is verhuisd

voorbij het pakhuis

onder vele bomen

staan huisjes 

devoot ten water

langs stille pauwen

is een kleine ingang

naast het bushokje

iets verder 

zie je mijn graf

Geraard van Heusden

 

Is er een dokter in het museum ??

Zij lijkt te lang ver weg

en een wonde

draagt verraderlijk ver

er is geen bloed

enkel carmijn-spatten

op het doek

verward ben ik

angstig ben ik 

de verpleegster vraagt te veel

en wacht op de dokter

zo wordt ik niet mooi 

Geraard van Heusden