De boom

Waaronder ik studeerde

Terwijl zij

Nabij lag te blokken

Is neergehaald

 

Ik hoop dat

De elfen

Geboren uit mijn

Nutteloze lust

En haar guitige ogen

Ergens onderdak vinden

 

Zodat ze

Tak om tak

Verder kunnen dansen

 

 

Geraard van Heusden

 

Papa

Is achter het doosje

Toch niet

 

Papa

Is in het doosje

Toch niet

 

Ik mag enkel

Papa zien

Als mama uitgebabbeld is

 

Geraard van Heusden

 

Ik ben de tovenaar

Van de 2’ verdieping

 

Ik wacht

Ik sterf

Beetje bij beetje

 

Elke dag

Een uur minder

Elke nacht

Een seconde trager

 

De uren tellen niet mee

 

Weken en maanden

Her ken ik niet meer

 

Enkel nu, vandaag

 

 

Geraard van Heusden

 

De klok

In mijn hoof

Is lang geleden

Stilgevallen

Ik mis het gekende tikken niet

 

Doch

Hoe zeer ik zoek

Tussen mijn frontaalkwab

Of mijn temporaalkwab

Nergens vind ik

Het sleuteltje

 

Even zie ik haar

Zoals meer jaren geleden

 

Nu weet ik

Waar het sleuteltje is. 

 

Geraard van Heusden

 

Ik strompel

Door eindeloze bibliotheken

Een boek hier

Een boek daar

Plank   na   plank   na   plank

Ik word een dag ouder

 

Bij een zoveelste satire

Is er enkel

Prenatale rigor mortis

Lachen kan niet meer

Tenzij tussen de juiste rimpels

 

Doch vind ik uiteindelijk

Een boek uit de Index

 

 

Geraard van Heusden

 

Is het fout

Vroeger te beschrijven

Zonder tranen

Gewoon omkijken

In de duisternis

 

De wereld was duidelijk

Jij was jij

Niet hem of haar

Niemand zei iets

Niemand wees met de vinger

Het was klaar

Als een late ochtend

 

Jij was er

En jij ook

 

Niemand ging weg

Maar iedereen verstopte zich

 

Zodat geen blik

Op mijn of haar lichaam viel

 

 

Geraard van Heusden