Hier hoort men
geen gelach of gehuil
hier is alles stil
en vredig kil
afgeschermd van de zon buiten
hier bestaat geen onvrede
alles slaapt
rustig onder marmer
op albasten bedden
hier is de wereld vergeten
het leven tot stilstand gebracht

Geraard van Heusden 1990

‘k zal nooit vergeten
de fiere figuur
welke ze was
toen ik als kind
naast haar stond
terwijl ze me liefkoosde

vandaag is ze
oud en behulpzaam
voor haar tijd

en nu ?
ik zie ze hinkend
wandelen zonder einde
een gezicht
verwrongen van pijn
trage stappen
en een pikkelende staf

moeder van weleer
bazin en heerster
als liefhebbende tiran

en van daag
een figuur
die me tranend
nazwaait

eer zelf
traag pijnlijk
gebroken
weg te hinken

Geraard van Heusden 1989

De serviceflat van mijn vader
van de Bank naar de stok
van de stok naar de lift

de lift naar intensieve zorgen
de lift duurt en duurt
de adem stokt

hij herkent niemand
en geen foto
geen gedachte
van mama

Geraard van Heusden

wat is de afstand
tussen je tepels
en hoever is
je navel verwijderd

ik mag je strelen
je raakt me aan
en opnieuw

Je bent lief
voor een uur

Geraard van Heusden

Meisje
wat heb je in mijn hoofd
gestoken

steeds ik jou bespreek
of haar bedenk
komt deze tussen

die van voorbijgande aard
zonder zijn

meisje
waarom heb ik jou geloofd

Geraard van Heusden

Een pluim danst
wit warm in wilde wind
mij kan het niet schelen
een kind grijpt ernaar

Geraard van Heusden

my hero

zithos

met zwart bier
voluit hoppig
ik lik je bitter

toch ben je hier niet
de kleuren zijn zwart en afwezig
toch ben je hier niet
ik ruik je vlees en kruiden

hoppig slank
ik omarm je
ik kus je

toch ben je hier niet

De dood cirkelt vaag wit licht
ogen zijn opaac
de geest neuriet over zichzelf

Geraard van Heusden

soms
als ik slapen ga
in mijn beddeke kruip
voel ik even
of ik niet
in mijn kistje krijp

zo stil en alleen
voor het altaar

Geraard van Heusden

De bergflank licht glooiend neer
het pad volgt de vormen
naar het bos

ik volg het pad
ik streel de heup

de wind hijgt
tussen de vormen

ik ga naar het bos
en leg me in het mos
waar de bron ontspringt
ik duik in de rivier

Geraard van Heusden

Vier blondjes lachen samen
de zon schijnt schuchter
Ach, ze zijn zo mooi, meneer

Geraard van Heusden