ik drink te veel
zegt ze
en nipt aan haar thee
of moderne japanse ceramiek

ik rook te veel
zegt ze
de waterpijp is opgeborgen
ik trek aan mijn sigaret
een glimlach
longkanker grijnst om de hoek

ze schenkt thee
uit een oude kan
als muziek in mijn kopje

ik drink en rook te veel
wat anders kan ze wensen
sex op een te hoge leeftijd ?

Geraard van Heusden

mijn tante leest een goed boek
zit met de schouders naar de camera
het is het zoveelste boek dat ze leest
een bibliotheek vol heeft ze gelezen

mijn dode tante leest een boek
het volstaat te wensen
dat in de hemel een bibliotheek staat

haar leven heeft ze tussen boeken doorgebracht

aan haar vroeg Hilde raad

maar tussen twee pintjes
vertelde mijn tante mij
het levenseinde van Hilde

Geraard van Heusden

het is tijd om te sterven
ik zie rechtom mij dat
de meisjes nog kunnen huilen

alsof ik de omslag van een goed boek
toesla met voldoening

mijn pen is leeg
het is herfst
boeken zijn gelezen
en herlezen
ik schrijf mijn laatste woorden :

er was eens
niet zolang geleden
en hier dichtbij
een schrijver
met handen vol inktvlekken
en een schrift vol kriebels

Geraard van Heusden

ik hou gewoonweg
van bier
de mout roestige smaak
en de leuke dromen
alsof niets bestaat

ik hou gewoonweg
van sigaretten
de roestige brand in mijn longen
alsof niets bestaat

ik hou gewoonweg
van boeken
de geur van inkt
de zachte bladzijden
alsof niets bestaat

ik hou gewoonweg
van jou
een nazomer in de herfst
veel te mooi toen
en - zeggen sommigen -
veel te lelijk nu
jaar en dag bereid ik mij voor
alsof niets bestaat
nog steeds week ik niet
wat te zeggen

Geraard van Heusden

een goed boek
is als een boom
de omslag is robuust en hard

doch
als je dieper gaat
stroomt het talent
tot in de laatste bladen

een genot voor de handen
de geschepte letters
in de levensstroom
van de tekst

het waaiert uit
in nieuwe en dode takken
alles wordt een blij weerzien

een genot voor de ogen
de gretig gecreëerde woorden
die als een buitelende rivier
van begin tot einde stromen

het zit hem in de pen
of de schrijfmachine
maar niet in de computer

onder een herfstboom
herlees ik een goed boek
lezen en herlezen tot
ik weet wat ik moet schrappen
wat ik moet uitscheuren

Geraard van Heusden

ik ben god
met een lange baard
en haar zo stralend
dat eksters erin nesten

hoewel ik dagelijks
mijn zegen en troost geef
aan de ongekroonde graaf van Vlaanderen
loopt ze weg
beroerd door mijn politieke ideeën
over de kroon van belgië

voelde ik iets voor haar
moet ik de vraag anders stellen
voelde zijn iets voor mij?

Geraard van Heusden

ik ben de zwarte ganesha
de schoorstenen zijn gehandicapte vingers
ik slurf 's nachts
lans mijn eigen nachtmerries
en vrees hun uit te spreiden
ik wagel door de straten
en begroet elk die
ongeluk zoekt

en dan kruisen mijn ogen
schoonheid
opzij gezet door haar geliefde

maar mijn slurfig voorkomen
belet haar mij uit te nodigen
op een kopje vergiftigde thee

Geraard van Heusden

De gang is lang, vijf tegels lang,
stilte regeert tussen de tegels,
het bloed blijft verborgen achter de deuren.
De stilte komt van zover
en de pijn voel je als je wandelt
langs vijf tegels.

Niemand slaat met deuren of vensters.
Geen straatje licht, geen geluid.
Wat is hier gebeurd doorheen de dag?

Vannacht wachten we op hem,
hij schrijdt langs wonden en ketens.
De muziek zwelt in de stille gang
wanneer hij nadert.
Hij zwerft voorbij
de grenzen van Metropolis.

Geraard van Heusden

ik ben in hout gevangen en vraag me
of er genoeg lood is om alle scheuren
in h et gekreukte papier te vullen
ik ben een stompje tussen duim en wijsvinger

de lange meester grijpt het boekje
"wat hebben we hier ?
gedichten, dames en heren
de jongen acht zich een dichter !"
lachen en wijzende vingers
wangen als oranje appels

ik verschuil me achter de pennenzak
bij een oude vriend, de vulpen

Geraard van Heusden

Ze zeggen dat
het nooit zal gebeuren
en toch denk ik
dat het ooit zal zijn
en zelfs zeggen ze
dat het er nooit komt
weet ik
dat het er ooit zal zijn
misschien niet nu
maar waarschijnlijk later
als ik dood ben

Geraard van Heusden

kan ik de dames van mijn verleden
nog vragen mijn leven te delen
hoeveel heb ik gevraagd
geen woord
en zinnen vol spijt heb ik geschreven
op de zerken van mijn bundels

de dames van mijn verleden zijn twee
echt onbereikbaar en vals in mijn armen
uit wolken gebouwd als spiegelbeeld
van hun vergiffenis

de valse zijn verdampt
uit ontsnapte alcoven

Geraard van Heusden

Moeder Theresa leest een boek.
Het boek is een boom, elk blad een tak.
De bloesems zijn letters.

"Wil je geen tas thee?"
Je wilt nog zeggen :
"Laat ons het hierbij laten."
Doch warme thee laat ons niet onberoerd.
"Laat je maar gaan."

Doch fluistert Moedere Theresa :
"Laat ons het hierbij laten."
Een boek en een tas thee,
een boom achter de zon.

Elke tak staat vol bloesems,
je fluistert :
"Eén tas lust ik wel."

Geraard van Heusden

Cindy

je speelt met poppen

je lacht naar allen

mensen die je zeggen

"je speelt met poppen"

zelfs tussen de lakens


Cindy

je bent een reusin

kampioen onder allen

kampioen als student

je bent judo

zelfs onder de lakens


Tania

je bent me voor

bij elke dans een stap

voor op mijn geweten

je bent eerst en ik ook

tussen de lakens


Geraard van Heusden