Is het een glas
Blauw of licht groen
Druppels vuur
Bij een scheermes
Is het teen woord
Dat niemand leest
En elk
Haalt de schouders op
Het was zijn eigen schuld
Geraard van Heusden
Is het Paasvakantie in Japan of Spanje ? Daïmyo's, Matadores en Kabuki's slenteren snel voor Vlaanderen; Van Gent naar Brugge ; van Brugge naar Brussel ; van Brussel naar Antwerpen. Van Van Eyck naar Memling, naar Breughel, naar de Zoo. En dan een uurtje rusten aan de kust. Ze bewegen luidruchtig en snel naar Midelheim, het SMAK en het laatste zitje op de tram.
de ridder
rijdt ten queeste
alleen hij en zijn paard
vechten en doden
doet hij om de brode
en brengt het hoofd
van zijn moeder
aan de paus
als boeteling
op zijn tochten
ontmoet hij kwade ridders
vrolijke beesten
en nachtelijke maagden
niets neemt hij
alles negeert hem
alleen rijdt hij verder
ten slotte sterft hij
onder een boem in bloesem
zonder te weten
hoe oud hij is
mijn tante leest een goed boek
zit met de schouders naar de camera
het is het zoveelste boek dat ze leest
een bibliotheek vol heeft ze gelezen
mijn dode tante leest een boek
het volstaat te wensen
dat in de hemel een bibliotheek staat
haar leven heeft ze tussen boeken doorgebracht
aan haar vroeg Hilde raad
maar tussen twee pintjes
vertelde mijn tante mij
het levenseinde van Hilde
Geraard van Heusden
een goed boek
is als een boom
de omslag is robuust en hard
doch
als je dieper gaat
stroomt het talent
tot in de laatste bladen
een genot voor de handen
de geschepte letters
in de levensstroom
van de tekst
het waaiert uit
in nieuwe en dode takken
alles wordt een blij weerzien
een genot voor de ogen
de gretig gecreëerde woorden
die als een buitelende rivier
van begin tot einde stromen
het zit hem in de pen
of de schrijfmachine
maar niet in de computer
onder een herfstboom
herlees ik een goed boek
lezen en herlezen tot
ik weet wat ik moet schrappen
wat ik moet uitscheuren
Geraard van Heusden
De wonde
waarin ik mij leg
hebt gij gesneden
uit streelhout
een kinderbed
zonder sierlijkheid
in stilte en nacht
dek ik mij toe
zoet warm
wiegt het bloed
mij nu in slaap
De kristallen snijden
verwonden de doorgang
tot de betoverde dingen
ze brengen de dromen
Dag in Dag uit
zonder nacht
is de dag stellig weg ??
De wonde
waardoor ik ga
scheidt me van jou en van jou alleen
de wonde is een deur
maar een deur van pijn
ijskoud bed in slaaploze nacht
1 kussen op 2 matrassen
Traag slenter ik
voorbij verwijten
de wonde waarin ik me leg
heb ik gesneden uit gehard staal
terwijl de stemmen
vlijmscherp
vergeten maar niet vergeten
dat jij mij sneed tot bed
een zielloos 1-mansbed
tot later
in de eeuwen der eeuwen.
Heb ik gedacht
de droom te verlaten
om mijzelf te redden ??
Dankzij
wat er dan te redden valt
zijn er ‘s morgens kleuren
als iedereen er is
en mij ter slapen dwingt
in een burgelijk bed
van Staalhout
Geraard van Heusden
tikkel takkel tik
tokkel takkel tok
naaldhakken
lopen breiend langs de graslei
humpapa humpapa
macho's marcheren maf
van het citadelpark
tot de ajuinlei
de grootmoeders tonen
hun knoestige knieën
op de korenmarkt
de vette kuiten blinken
de bloempotten aan het Zuid
zijn slapende gargoyles
de gargoyels aan St-Baafs
zijn versteende burgemeesters
in deze hitte
wandelen de meisjes schaars
halfnaakt langs de terassen
en liggen
schaars gekleed in het park
heeft hun chaperone nooit gezegd :
"Als ge niet wilt dat de jonges kijken, draag dan nen pattatenzak"
en alles vloeit samen in de Leie
Geraard van Heusden
Ons verhaal loopt
van dood tot geboorte
via een dwangbuis die moeders
weeën weerhoudt
hoezeer voel ik de riemen
en de haken
vandaag overmorgen en gisteren
is alles beginnen bloeden
Ons verhaal loopt
van slagader tot zenuw
slopend langs de gevangen rug
krom van de pijn
en toch
vechtend tegen alle moeders
Ons verhaal zwijgt niet
zoals de vaders
als de zonen abnormaal zijn
Wij zwijgen nooit
en doden met woorden
Geraard van Heusden