Elk woord snijdt

in de pagina

een druppel bloed

Papa Paranoia

schreeuwt 

"er is een dal

vermorzeld in water",

zegt hij

"enkel om de boeken

te verdrinken"

Bloed

louter om letters

te verwijderen

daar waar

reinigen 

te moeilijk is

Geraard van Heusden

 Is het mijn naam 

die me pijn doet 

???

Welk woord 

hoor ik ?

hoor ik niet  ?

het doet pijn 

wanneer ik luister

naar mijn eigen letters

de boeken liggen onder

de overdossissen

ze zinken door de tralies 

van de riolen

Geraar van Heusden

 

Heb ik een stap

te veel gezet

moet ik terug 

door glinsterende mist

gisteren

een zilveren luister

tussen jonge takken 

en groene hemels

vandaag is alles

Duister

en Webben

vervloeken de bomen

ongewild en onbewust

zijn mijn stappen

vervaagd 

Geraard van Heusden

 Wanneer ik links kijk

komt een gedaante uit de mist

wanneer ik rechts kijk 

komt een gedaante uit de mist 

voor mij ligt de veranderde glinstering

van Morgen

achter mij liggen de gedoogde stenen

van Gisteren

zal ik wachten

en enkele beledigingen uitstoten

ik kan niet anders 

voor de anderen

Geraard van Heusden

 

Waar ik

Langs Vlaamse wegen

Ook kom

 

Als een likkebaardend kind

Voor een bakkers raam

 

Overal zie ik

De vleesverzekering

Zuid in Gent

Noord in Brussel

 

Al die dijen

Als die curves

 

Ze blijven niet lang

Ze zijn reeds weg

 

Geraard van Heusden

 

 

OLA PSYCHOLA

 

Langs 2 polen

Binnen lopen

 

Van angst tot angst

Van paniek tot paniek

 

Wegkruipen onder een steen

 

Tot die

Zachtjes

Op je hoofd valt

 

OLA PSYCHOLA

 

 

Geraard van Heusden

 

Madame Kanard

waggelt op elke bus

die ik berijd 

bij de vijver

schichtig rond kijken

knikt haar hoofdpijn

met ongetemde haren

Haar is de taak

de notaris tegen te sputteren

vanuit de voorgeschiedenis

Dan zegt ze

"Mag ik even door"

en legt

de zware zwarte notaris-aktes

naast haar 

fier om haar opdracht

Geraard van heusden

 

Aan de overkant

staat ze onder de boom

vol herfstkleuren

ZIJ

vrouw en meisje

feeks van gisteren en morgen

oude dame

gisteren, een kist vol zorgen

de boom

zal staan

na of op haar dood

mij ziet ze niet

de boom beschermt haar

Geraard van heusden

 

Vanop de oude Ruïne 

van de oude kerk

zie ik de overkant

van de bovenste stroom

Fruitbomen zijn er

tussen het grind

en allen plukken traag

Rustig dragen de vrouwen

manden vol oogst

en kinderen spelen

bij de oever

daar, 

        aan de overkant

Geraard van Heusden

 een goed boek 

is als een boom

de omslag is robuust en hard

doch

als je dieper gaat

stroomt het talent

tot in de laatste bladen

een genot voor de handen

de geschepte letters

in de levensstroom

van de tekst

het waaiert uit

in nieuwe en dode takken

alles wordt een blij weerzien

een genot voor de ogen

de gretig gecreëerde woorden

die als een buitelende rivier

van begin tot einde stromen

het zit hem in de pen

of de schrijfmachine

maar niet in de computer

onder een herfstboom 

herlees ik een goed boek

lezen en herlezen tot

ik weet wat ik moet schrappen

wat ik moet uitscheuren

Geraard van Heusden

 Mijn vriendin, 

Twee vellen wit

gezicht tot aangezicht

lees je wel 

wat ik je toewerp

of gaat het je voorbij 

In de achtertuin

een paar woorden en wat letters

bij een tas koffie

weggeworpen handkusjes

letters en woorden

zonder betekenis

voor niemand anders

behalve voor jou

Geraard van Heusden

 

Nu ook zij

De volgroeide weg kiest

Is er niemand meer

Bij de jonge struik

 

Het bos is leeg gevreten

Door loze toekomsten

 En de dag is gesluierd

In klinkende leugens

 

Niemand

Speelt naast de zetel

Het enige geluid is de galg

 

 

Geraard van Heusden

 

Het lijkt me

Zo onnodig

Dat ik -later-

 

Dag na dag

Nacht bij nacht

 

Hier zal liggen

Wachten tot stof

 

Wat nu moet zijn

Zal gisteren nooit zijn

Zodat ik -later-

kan zijn

 

Geraard van Heusden