twee hoofden 

bij elkaar

boven het bebloede tapijt

beide klaar 

om het vlees te snijden

en elk te bedienen

één na één 

voor bij het tapijt

zijn er twee deuren

die wijzen naar de messen 

omdat de spiegel in het duister staart

Geraard van Heusden

 

je handen zijn het

warm trillen 

als een ochtend-wilg

mag ik je grijpen

stelen en optillen

elk op zijn eigen ladder

je ogen zijn het

die vriendelijk weigeren 

wanneer ik 

abrupt vraag

te stijgen

Geraard van Heusden

 

Het zijn 

haar zenuwen 

die prikkelen in haar

tranen

was er 

keer op keer

teveel gezegd

en dan de vragen

na de vragen 

en nooit een antwoord

Ze lacht

tussen de woorden

het zijn haar zenuwen

niet haar woorden

Waar ik van hou

Geraard van Heusden

 

de nacht krijst

enkel antwoorden

zonder vragen

Wie biedt me

een vraagteken

als is het maar

om bij mij te plaatsen

zodat

toch iemand zou vragen

"hij was hier, toch?"

of 

"waar is hij verdwenen ?"

wees eerlijk

je ontzegt mijn bestaa

sta dan ook niet stil

bij mijn afwezeigheid

Geraard van Heusden

 

Na jaren

van ongekend bestaan 

is de gezwollen geur

teveel voor de buren

dat ene moment

ontdekken ze

dat ik vorige maand

ben heengegaan

niemand kijkt om 

niemand weet 

waar of hoe 

ik bestond

oh, 

geen traan

geen vaarwel

je moet niet zeggen

dat je me kende

want volgens jou

besta ik niet meer

of was dat een leugen ??

Geraard van Heusden

 

Zijn dit dagen

van vroeger

ik durf niet 

omkijken

ik wil niet zien

iedere stap

drijft me

in het piekerslijk

telkens weer

is de stap fout

de blik ongepast

elk woord

keert terug

op motoren van grote stomiteit

Geraard van Heusden

 

Hier vandaag

ben ik 

geur geworden

als een vergeten herinnering 

waar niemand van opkijkt

perkament geel gezicht

gas-gezwollen buik

mijn boek leest niet meer

niemand is onpasselijk

de messen drijven in bloed

niemand komt

niemand kijkt

Wie biedt meer ?

Geraard van Heusden

 

Rustig wandelen

tussen taal-zinnen

van G to A

of de gebeden 

van de heer Timmermans

en dan 

stapt Juf Emma 

hier binnen 

en iedereen vergeet

wat grote broer zei

is alles 

zo mooi 

om het te herlezen

Geraard van Heusden 

 

De enige plaats 

waar ik thuis was

is verhuisd

voorbij het pakhuis

onder vele bomen

staan huisjes 

devoot ten water

langs stille pauwen

is een kleine ingang

naast het bushokje

iets verder 

zie je mijn graf

Geraard van Heusden

 

Is er een dokter in het museum ??

Zij lijkt te lang ver weg

en een wonde

draagt verraderlijk ver

er is geen bloed

enkel carmijn-spatten

op het doek

verward ben ik

angstig ben ik 

de verpleegster vraagt te veel

en wacht op de dokter

zo wordt ik niet mooi 

Geraard van Heusden

 

Weer iemand

die het pad volgt

ik zit aan de rand

van de weg

en zie elk 

weg wandelen 

1 met één

2 met twee 

en nu met 3

ben ik gevallen ?

is iemand 

voorbij gereden ?

Hoe kom ik hier

tot stilstand 

zonder kleur 

Geraard van Heusden

 

Zoals elke juli

herdenk ik

de begrafenis van de Magnolia

aan de steen

was ze de eerste bloem

fier 

verdreef ze de laatste kou

en dan 

in de zomer

lag ze

gesneuveld rond de steen

Geraard van Heusden

 

een vierkant

een rechthoek

meisjes op de tram

ze schrikken van de baardige toerist

hij zoekt 

het station

ze weten

niet meer 

waar ze het gelegd hebben 

Geraard van Heusden