De dagen verkorten

Langzaam sluipen

Feest en geschenken nader

 

De rode linten

Het groene papier

Zonde woorden

 

Hij geeft aan haar

Zij geeft aan hem

Iedereen blij

 

Tot het in de kringloop belandt

 

Dat heb ik al

En dat ook

 

Geraard van Heusden

 

Alles ROOD schilderen

Is een goed idee

Zoiets dat ’s nachts

Je wakker maakt

 

De nacht brengt rede

Van een andere soort

Alles zweeft

In een ROOD landschap

 

Is BLOED ook ROOD

Bloedrood of carmijn

 

Misschien is de nacht

Bloedcarmijn of anders rood

En niet zwart

 

Geraard van Heusden

 

Indien ik wil tekenen

Zie ik

Je gezicht

Je dijen

Een naakt model

Dat ik niet zie

 

Je gezicht schijnt

Je dijen schijnen

Over dit blad

 

Telkens ik teken

Zie ik jou

 

Zoals steeds

 

Geraard van Heusden

 

mijn schrijven

is onderhevig aan kronkels

 

in het wilde weg

marcheren woorden

voorbij de lijnen

 

ik wil dat je leest wat ik schrijf

tot het nuttig is

als een Z zou verschijnen

is alles ZOT

zoals ik en mijn pint

 

wat blijft er

van woorden

wanneer die als DADA

neervallen

en verbannen worden

uit het rijk van de proza

 

Geraard van Heusden

 

Ik slenter

In mijn geest

Van Harriot tot Huizinga

Van ogenblik tot ongeluk

 

Ik slenter

Tussen de kristallen

In mijn hoofd

 

Alles is weggeven

Van vaag tot traag

Op blauwe spiegels

 

Geraard van Heusden

 

ik zie -'s avonds

regelmatig 

de geesten van Maria en Anne

bij mijn bibliotheek

in de linkerhoek

hoofdschuddend 

naar mijn smaak

plots glimlachen 

bij Hugo of Verne

en fronsen bij Peacke

of Danielewski

iets wat zij 

niet lazen

moeten ze niet uitspuwen

ze kunnen trouwens geen boek meer vasthouden. 

Geraard van Heusden

 

Ik zie 

een man of vrouw

wanneer zijn of haar

boekenkast

voorgesteld wordt

groot of klein

vol of halfleeg

boeken 

volgens     titel

                 schrijver

                 kleur

boeken op een overvolle plank

indien je vindt 

wat je zoekt

is alles terug vergeten

Geraard van Heusden

 

Hoe dun is de weg

een woud of twee

een windje geur

van onder de eik

of de glans van 

een boek met lederen omslag

hoe breekbaar is het moment 

van stilte

wanneer niemand beweegt

maar de tijd gaat verder

en sleurt

telkens weer

de stilte en de geur

tot niets blijft

dan de bleke beenderen in het zand.

Geraard van Heusden

 

Hoe tijd 

je in de ogen spuwt

wanneer je plots 

een fil ziet

met een jonge Judi Dench 

of een

gerimpelde Banderas

in een nieuwe film

we meten de tijd

met de rimpels

van Hopkins

die hij wegstak

nu is alles 

op rails

en gaat alles zo snel

dat ik liever traag ben

Geraard van Heusden

 

De wid zingt

doorheen de kabels

de lijnen 

bieden de mens

stilte en kalmte

de kerk -vandaag

is onzichtbaar

en allen

zinken 

ingetogen 

in gebed

Geraard van Heusden

 

Ze lijkt 

een droevige Madonna

gespiegeld in zliver

met ontbrekende lach

elke dag weer

groet ze de dingen

zonder aandacht

en dan 

is er iemand 

die haar pijn doet

steeds weer

Geraard van Heusden

 

Ze zijn weer

zo snel weg

als donder in de zon

waarom gaan ze niet wat trager

zoals Brel in Orly

voordat

ze elkaar

verscheuren

Geraard van Heusden

 

Bij het eerste licht

dringen warme grijze stralen binnen

stil en diep

in de eerste ochtend

            ben ik alleen

Wanneer de zon laag staat

en links of rechts

de pannen klateren

        ben ik alleen

Wanneer ik huiswaarst kom

en de beker aansla

        ben ik alleen

wanneer de duisternis

de stad toedekt

en ieder weggaat

        ben ik alleen

Geraard van Heusden