De boom

Waaronder ik studeerde

Terwijl zij

Nabij lag te blokken

Is neergehaald

 

Ik hoop dat

De elfen

Geboren uit mijn

Nutteloze lust

En haar guitige ogen

Ergens onderdak vinden

 

Zodat ze

Tak om tak

Verder kunnen dansen

 

 

Geraard van Heusden

 

Papa

Is achter het doosje

Toch niet

 

Papa

Is in het doosje

Toch niet

 

Ik mag enkel

Papa zien

Als mama uitgebabbeld is

 

Geraard van Heusden

 

Ik ben de tovenaar

Van de 2’ verdieping

 

Ik wacht

Ik sterf

Beetje bij beetje

 

Elke dag

Een uur minder

Elke nacht

Een seconde trager

 

De uren tellen niet mee

 

Weken en maanden

Her ken ik niet meer

 

Enkel nu, vandaag

 

 

Geraard van Heusden

 

De klok

In mijn hoof

Is lang geleden

Stilgevallen

Ik mis het gekende tikken niet

 

Doch

Hoe zeer ik zoek

Tussen mijn frontaalkwab

Of mijn temporaalkwab

Nergens vind ik

Het sleuteltje

 

Even zie ik haar

Zoals meer jaren geleden

 

Nu weet ik

Waar het sleuteltje is. 

 

Geraard van Heusden

 

Ik strompel

Door eindeloze bibliotheken

Een boek hier

Een boek daar

Plank   na   plank   na   plank

Ik word een dag ouder

 

Bij een zoveelste satire

Is er enkel

Prenatale rigor mortis

Lachen kan niet meer

Tenzij tussen de juiste rimpels

 

Doch vind ik uiteindelijk

Een boek uit de Index

 

 

Geraard van Heusden

 

Is het fout

Vroeger te beschrijven

Zonder tranen

Gewoon omkijken

In de duisternis

 

De wereld was duidelijk

Jij was jij

Niet hem of haar

Niemand zei iets

Niemand wees met de vinger

Het was klaar

Als een late ochtend

 

Jij was er

En jij ook

 

Niemand ging weg

Maar iedereen verstopte zich

 

Zodat geen blik

Op mijn of haar lichaam viel

 

 

Geraard van Heusden

 

Toen was er

Krampus

De duivel

Die iedereen verwachtte

 

Hoopvol naar zijn karmijnen stop

Klam op het ijs

Gloeiende ogen in de nacht

 

Iedereen verborg zich

Hopen op een glimp

 

Ijzig gelach overstemde

Rauw gekrijs

Wanneer

 

Iemand gegrepen werd

 

Geraard van Heusden

 

Is de schilderij afgewerkt

Heeft de schilderij afgedaan

 

Nu nog een voorzichtige

Stippellijn

Onder het vroege rood

Boven het grijze nu

 

Even kijken

 

Niets te zien

 

Geen lege bladen meer

Alle figuren

Zijn gevat

 

 

Geraard van heusden

 

Moet ik alles duiden

Verklaren

Aan elk

Die snuistert bij mij

 

Bij elk ding

Een kaarjte

Met duidelijk geschrift

En een rood lint

Zoals in de Belle Epoque

 

Moet verklaren

Wat wel

Wat niet

 

Of laat ik 

Iedere ongenodigde

Raden wat of wie

Dit of dat is

 

 

Geraard van Heusden

 

Nu wandel ik

Zot van weg

Weg van zot

Tussen onbegrepen piramides

Elke schaduw is welkom

Niet is bekend

 

Elke steen of muur

Is verzakte

In een moeras van vragen

 

Hoewel ik de sleutels heb

Is er nergens een huis of een deur

 

Geraard van heusden

 

Zijn het

De eerste stormen

Die me doen varen

Met Jules Verne

Of

Is het het eolische ijs

Van gisteren

Dat me wegduwt

 

Zijn het

De vallende bladeren

Die me

In bed doen kruipen

Met Jane Austen

 

Het zijn de donkere dagen

Dat ik te trots ben

Haar als fan te aanvaarden

 

Zijn er te veel

Vooroordelen

Over wat toen gebeurde

                Lang geleden

 

 

Geraard van Heusden

 

TAPIJT

 

Dit is zo lang gelden

 

Op en neer de naald

En dan aanhalen

Maar niet te hard

Elke kleur net wat anders

 

Traag groeit

Een tekening

Een rust

 

Tussen elke herhaling

Van naald en draad

Groeit een tekening

                Misschien niet

 

Ik hoop het

En zij

Droomt van Bayeux

 

Geraard van Heusden

 

Daar wil ik niet

Teruggaan

Her en der

Liggen pijnlijk gezwollen

Herinneringen in ontbinding

 

Alsof niemand

Het offer bracht dat ze vroegen

Alsof niemand

Hen deftig begroef

 

Meerdere vlekken drijven

Enkel de moeraspoelen aan Denderzijde

Ken ik

 

Maar ik weet

-tranen in de ogen-

Al te goed

Wat ze waren

 

Geraard van Heusden