Ik weet nu

Dat het gif

Zich spreidt

Als een groene nevel

Tussen de stenen

 

Elke zerk

Zegt iets anders

Niemand weet nog

Wie of wat hij was

 

En het gif

Geeft geen antwoord

 

 

Geraard van Heusden

 

Een witte sliert

Als zilver nevel

Vol gezichten

Waait zacht

Naar het nachtelijke licht

 

Iedere zerk

Wordt geaaid

En elk bij naam genoemd

 

Traag berustend

Gaat de stoet

Verder en verder

 

 

Geraard van Heusden

 

De rotonde

Heeft meer uitgangen

 

Elke dag

Sterven er meer

En meer

Zoals wij

 

De één hier

De andere daar

 

Gisteren verduistert

Elk gezicht

Dat – lijkwit

Een uitgang kiest

 

Geraard van Heusden

 

Hij staat

Ontdaan van zijn siamese broer

In het leven getekend

 

Ergens in Gent

 

Iemand leeft nog

In het huis

 

Iemand heeft

Nog een bloedend litteken

zoals een geknote boom

 

 

Geraard van Heusden

 

 

Met rode ogen

En namaak tranen

Die het maar

2 pagina’s uithouden

 

Dan toch nog wat meer

Tot daar en niet verder

 

Tussen 2 lijnen

Met letters

Schittert een vergezicht

Uit andermans geest

 

Tot daar en niet verder

Of

Toch nog een pagina omdraaien.

 

 

Geraard van Heusden

 

Ik heb

Zoveel uren gestolen

Hele etmalen gelogen

 

Masker na masker

Is op mij geglipt

Niemand kent me nog

 

Jaar na jaar

Dag na dag

Is de vroegte licht geworden

En de laatste bundels

Zijn van een ander hand

 

Elk uur dat ik stal

Keert terug

 

Maar verdwaalt

 

Geraard van Heusden

 

Ik heb

Zoveel uren gestolen

Hele etmalen gelogen

 

Masker na masker

Is op mij geglipt

Niemand kent me nog

 

Jaar na jaar

Dag na dag

Is de vroegte licht geworden

En de laatste bundels

Zijn van een ander hand

 

Elk uur dat ik stal

Keert terug

 

Maar verdwaalt

 

Geraard van Heusden

 

Ik leef tussen

Tijden en eindes

Inslapen en wakker schrikken

 

Tussen al die anderen

 

Alles dient hertekent

En zonder gevaar

Opgesloten

 

Overal drupt mensen-Ichor door

 

Het is vreemd

Om van hier

Rozen te sturen

Naar je vroeger leven

 

 

Geraard van Heusden

 

OH Gent

Ge zijt een open straat

Met al uw vergeten breuken

Gescheurde straten

En bedolven voetpaden

 

Tussen bergen aarde

En hopen zand

Liggen dode, vergeten kasseien

 

En wanneer ze terug zijn

Zal ieder zeggen

 

“schoon, hé”

 

Geraard van Heusden

 

Onder dit deken

Herken ik

De slaap en het geheugen

De dag van

8:30                    school

21:30                 bed

 

En tot vervelens toe

 

1tas koffie

Misschien een sneetje

 

Een vroege goedendag

Van de postbode

 

En dan weer

 

Tot vervelens toe

 

 

Geraard van Heusden

 

Mijn stad

Mijn land

Mijn eeuw

 

Is overgeleverd aan de handen

Van de weglanders

 

Zij brengen schielijk eenzaamheid

 

Fort en Burg

Zijn overwoekerd

 

Er is niemand

Die ik ken

 

Nu of gisteren

Het zijn allemaal

Voorbijgangers

 

 

Geraard van Heusden

 

Soms voel ik

Mij een beetje dement

Een beetje maar

 

Dat ik de dagen

In elkaar laat rollen

 

Zonder ochtend

Zonder avond

Zonder dag of nacht

 

Zomaar

Minuut na minuut

Uur na uur

Eeuw na eeuw

 

Zonder te weten

Hoe laat het is

 

 

Geraard van Heusden

 

Uit de hoeken van mijn ogen

Zie ik meer

dan in mijn herinneringen

 

gedaantes zweven

roodzijdig langszij

Ridders en kollen

Bevolken de uithoeken

De zwarte heer

Wacht nog steeds op zijn offer

 

De dagen zijn te lang

Niemand durft slapen

Wie is het offer

Wie is de zwarte Heer

 

Bij valavond zweven we langszij

 

 

Geraard van Heusden