Weer iemand

die het pad volgt

ik zit aan de rand

van de weg

en zie elk 

weg wandelen 

1 met één

2 met twee 

en nu met 3

ben ik gevallen ?

is iemand 

voorbij gereden ?

Hoe kom ik hier

tot stilstand 

zonder kleur 

Geraard van Heusden

 

Zoals elke juli

herdenk ik

de begrafenis van de Magnolia

aan de steen

was ze de eerste bloem

fier 

verdreef ze de laatste kou

en dan 

in de zomer

lag ze

gesneuveld rond de steen

Geraard van Heusden

 

een vierkant

een rechthoek

meisjes op de tram

ze schrikken van de baardige toerist

hij zoekt 

het station

ze weten

niet meer 

waar ze het gelegd hebben 

Geraard van Heusden

 

ingetogen naast mij 

op een overvolle bus

ziet een meisje

neus in boek

moeilijk te zien 

wat ze leest

tussen St Pieters 

en Veldstraat

heeft ze geen 

pagina gedraaid

Staat alles 

op de zelfde bladzijde ?

of is het een Ezel-lezer

vermomd als boek ?

Geraard van Heusden

 hier vind ik

haar geest

of haar erfgenaam

lager dan de navel

staren

zoals steeds

gezichten

expressief in het rond

Wie kent haar ?

Wie ziet haar ?

ik 

in alle geval 

niet

Geraard van Heusden

 

hier beneden

tussen algen en schelpen

verschijnen

stijgende geheugens

vermomt als ideeën

of  luchtbellen

dansen ze hoger

hier 

- in mijn ziel -

kan ik niets horen of zien

toch 

is er diepe rust

omdat alles

boven ontploft

aan de voeten van 

Stephen Dedalus

Geraard van Heusden

 

ik keer terug

naar de bossen 

in het wild verleden

vergeten zijn nu 

de struiken

de vruchten

niemand plukt

kapotte herinneringen

mijn naam kerf ik 

in een oude stronk

die vandaag

verbrand wordt

Geraard van Heusden

 

Ik ben 

de wind dankbaar   en

de lichte rokjes

geheim prijsgegeven

en snel wel

verborgen en gestreken

doch

zalige lijnen

welvingen

hebben mij blij gemaakt

hoewel 

ze bloosde

Geraard van Heusden

 

ik ben een man

van vele wonden

 

de   haken   trekken

bloederige    strepen

over   mijn   amorf  lichaam

 

de nacht is

mijn

gedroomd

p a r a d i j s

 

aan de poorten

van                  M  e  t  r  o  p  o  l  i  s

 

de deuren staan             open

en de geuren van trage      DOOD

drijven op klagelijke tonen

 

 

de lange lanen

zijn kronkelende

slangen

die gift zijn

voor mijn blinde ogen

 

Geraard van Heusden

 

C’est le cercle fou et envoûtant

Le cercle des feux follets

Qui dansent

 

C’est le cercle tournant

Des sorciers et des boucs

Des sérieux d’aujourd’hui

 

C’est le cercle de toujours

D’aujourd’hui et de hier

De demain et d’antan

 

C’est le cercle de ceux d’aujourd’hui

Qui blessent, reblessent et blesseront toujours

 

C’est le cercle de ceux qui passent

Ceux que tu ne seras jamais

Et qui t’envient

De ne pouvoir être eux

 

C’est le cercle de ceux qui encerclent

Les fous les mécréants

Ceux qui savent rire

Et les montrent du doigt

 

C’est le cercle des autres

Mangés d’aujourd’hui

 

Mécréant je suis

Mécréant je resterais

Encerclé par ceux d’aujourd’hui

 

Geraard van Heusden

 

ik weet niet 

of letters kunnen helpen

ze zijn vage weergave

van wat ik meemaak

ze zijn een gebarsten spiegel 

van wat ik niet meemaak

ik weet niet of 

woorden kunnen helpen

ze zijn een papieren versie

van de pijn

de letters

de woorden 

zijn onschuldige narren 

ze mogen niet buiten spelen.

Geraard van Heusden

 

3 maal 5

ochtend naast een beslissing

de eerste kerf is 

3 maal 5

geleden

ik was toen verliefd

verlangen lust en woede

3 maal 5 keer

sloot ik de keel

duwen en morzelen

tot de grijze ogen draaien

DICHTERSMOORD

ZELFMOORD

3 maal 5 

herinner je

ik was verliefd

jij waart verliefd

zij was verliefd

wij waren verliefd

jullie waren verliefd

zij waren verliefd 

en elk op een ander

3 maal 5

de eerste kus

duur het langs 

een iedereen keert zich af

3 maal 5

is uitgestoten

weggepest

uitgelopen

tot een verplicht

gesticht 

        tot een kerk

en vandaag is er

DICHTERSMOORD

De nacht dat wij buiten mogen

als een oude late bloesem

gevlucht en vermomd

in een monnikskap

zodat elke dichter vergeten is

en vandaag is er 

DICHTERSMOORD

in de berm ligt de pop

waterhoofd kinderkop

weggegooid naast mijn lijk

achtergelaten dichter

vergeten tot de maan de man beschijnt

3 maal 5 keer achtergelaten

vandaag is er

dichtersmoord

bij elkaar

in elkaar

van elkaar weg

zomaar weg

omdat ik je niet binnenliet

gesluierd aan mijn deur

aan mijn grafkelder

samen in een kind

van twee nachten

of 3 maal 5

tot de zon op komt want dan is er 

dichtersmoord

Mijn donker lief, 

kwade handen brachten ons samen

en van daar storm ik

tussen modder en bloed

Mijn lief is thuis

in tranen afscheid

vandaag eindigt alles

vandaag is er

DICHTERSMOORD

engelenvleugels zijn niet meer

ik vlieg niet

Geraard van Heusden

 

Hier beneden

tussen algen en schelpen

verschijnt het stijgend geheugen

Vermomt als ideeën 

en luchtbellen

danst het hoger en hoger

ik kan niets zien

hier beneden

in mijn ziel

Toch 

is er zo diep rust

omdat alles

boven ontploft 

aan de voeten van 

Stephen Dedalus

Geraard van Heusden

 

Wanneer de kin

niet duidelijk 

getekend is

valt elk gezicht

van zijn sokkel

en is elk oog

doof of blind

en zelfs 

Picasso of Dali

kan het niet redden

Geraard van Heusden

 

Alles start

om 1 uur

of dag of nacht

en sluit 

om 7 uur

of dag of nacht

elke dag 

verloopt verminkrt

van start tot einde

in waarheid 

is er niets gebeurd 

Geraard van Heusden 

 

Hoe graag

zou ik stoppen

terug-lopen

zodat

elke morgen

de ochtend van gisteren is

zodat elke avond

de zon opkomt

om het verleden te vergeten

tot de toekomst 

en elk afscheid 

een groet wordt

Geraard van Heusden

 

Er is steeds 

een kolk

in mijn horizon

zo ver de ogen zien

is er een bocht

in de baan

voorbij het strand

de deur is open

en gebarsten

de wolken drijven weg

wegens de draai

in de horizon

Geraard van Heusden

 

Al is mijn toren leeg

vandaag kan ik 

de deur sluiten

den glasramen vlammen

met lentekleuren

en naast de deur

bloeit eindelijk 

de magnolia

ik kan eindelijk rustig weggaan

de wolken dienen tot wat ze gewezen waren

Geraard van Heusden

 

Ook al 

is mijn toren stil

en geen klank 

zoals de Latijnse klokken

ik kan enkel

hen bekijken 

zen zijn wat ik niet kan zijn

is er ooit een 

glimlach

sarcastisch onschuldig

wat ik beid 

wenst niemand

wat ik stil zeg

 is niemands oor

wat ik ben 

durven ze niet kennen

iedere dag opnieuw

zweven mijn gevoelens

verder dan elk kan zien

telkens weer moet ik me verbergen

Geraard van Heusden

 

het is steeds daar

als de Forte-toets tijdens de Sonates

keer op keer

als de eerste druppel

wanneer je uitgaat

zonder paraplu

als de wind je onthoedt

en je de rug toekeert

de volgend ochtend

is verraderlijk verdwenen

en het bloed is echt

het is steeds daar

Geraard van Heusden 

 

Het is een stap

in het licht

eerst één 

dan twee 

dan meer

een zelfde licht

schimmig vanuit de zee

het is een vlucht

in wat niet meer bestaat

of zal zijn

daar alleen 

schijnt de zon en de zeespiegel

een stap is meer dan nodig

Geraard van Heusden

 

ik ben kwaad 

op de tijd

elke tik

elke seconde

gaat iets dood

wanneer de wijzers 

de volgende stop nemen

is iets vergeten

en zelfs 

Van Ostaijen is dood

Geraard van Heusden

 een boek zonder twijfel

als een kruispunt

zonder richting

ooit moet je

een hoek omgaan

een papier omdraaien

en dan 

is er iets ? 

is er niets ?

is er iemand ? 

een paar stappen

een paar letters

een nieuw hofdstuk

niets dan lege pagina's

en vragen 

aan niemand

Geraard van Heusden

 

1 Maand

heeft het geduurd

tot iemand wegging

en nu

- 1 maand later-

is er niemand

noch in de zetel

noch naast de zetel

noch achter de zetel

1 maand voordien

was er iemand

die weggegaan is

nu is er niemand

noch bij de boom 

noch naast de boom

noch in de schaduw

na 1 maand is er niemand

behalve mijzelf

Geraard van Heusden

 

1 Maand

heeft het geduurd

tot iemand wegging

en nu

- 1 maand later-

is er niemand

noch in de zetel

noch naast de zetel

noch achter de zetel

1 maand voordien

was er iemand

die weggegaan is

nu is er niemand

noch bij de boom 

noch naast de boom

noch in de schaduw

na 1 maand is er niemand

behalve mijzelf

Geraard van Heusden

 

Er was iemand

er is altijd iemand geweest

naast de zetel

in de zetel

achter de zetel

zwarte krullen

namaak of echt

en strelende handen

vandaag en morgen

of gisteren

altijd handen

zonder gezicht

steeds afwezige ogen 

verder dan elke blik

Geraard van Heusden

 

Dit is een belangrijke vraag

Wat moet ik met de rest

4 dagen te laat

4dagen te vroeg

??????????????????

Wanneer weet je

dat de zon niet zal opstaan

en ik ook niet

???????????????????

waarom moet nu

alles stil vallen

alles eindigen

zonder scherven

??????????????

Wie zal het zeggen

wie zal het vertellen

wie ik geweest ben

????????????

Hoe is het gekomen

hoe kom ik aan mijn einde

mijn eigen einde

zonder te weten 

??????????

Geraard van Heusden

 

voorbij de steen

aan de Magnolia

was de grens bij het gras

onder de Beuk

met weerspannig mos

in zijn koele shaduw

de wind 

streelt de bloemen

en stille rozen

en als eerste 

zoent de Magnolia 

het gras 

aan de steen

bij de eerste dag

zonder mist

Geraard van Heusden

 

ik wil niet terug

naar hen 

die me vinger-wezen

ik wil niet terug

naar de broer 

die me neersloeg

ik wil weer 

naar de steen

bij de Magnolia

ik wil weer 

naar het vuur

bij de Hazelaar

ik wil

de Beuken weerzien

in de zon

en genieten van 

kibbelend mos

Geraar van Heusden

 

er is geen plaats meer

voor ons en hen

de oude meesters 

hebben ons verlaten

de wereld luistert niet

de nieuwe leeft

op staal en vuur

nergens is er nog leven

waar we van droomden

Geraard van Heusden

 

Duisternis

heeft haar voet

tegen de deur 

gepland

en toch 

spartelen

zinnen en woorden

hoofdstukken en komma's

binnen

om, dwalend

het licht te onsteken

en mij bij te sturen

Geraard van Heusden

 

Er was JIJ

er is JIJ

er zal steeds zijn JIJ

ook al waren er

anderen

tijdens de Gentse Feesten 

of 

in het Citadelpark

vluchtige ogen

guitige sproetjes

Tranen vol vaarwel

en altijd terug bij 

JIJ

de spiegel staat al lang op zolder

en vangt stof

maar alles praat over

JIJ

Geraard van Heusden

 

Als een donderslag

in een slaperige nacht

was je er

ANN

en weer-zoals lang geleden

alsof niets weg was

alsof niemand dood was

ANN

ik zag je

zoals ik je zag

ik weet niet hoeveel jaren

voorbij zijn

tussen de ochtend toen

en de avond nu

ik ben zo blij dat je weer glimlacht

ANN

Geraard van Heusden

 

Elk jaar opnieuw

de tafel met kaarsen

en achter in de tuin

een zelf bedacht sprookje

een verhaal over mij

en jij en jij en jij en jij en jij

alles is waar gebeurd

niets is verkeerd

ik red mij

Geraard van heusden

 

Het is lang geleden

dat de familie tafel gedekt was

een paar keer

eens per jaar

iedere keer 

iemand meer

Schoondochter of zo

en dan 

iedere keer

in het midden 

een taart of een grootnonkel

tot we zelf niet zijn

Geraard van Heusden

Na het urenlang afscheid

wanneer de moeders en zusters

uitgedeeld zijn

als schatten van een witte deur

dan 

is de tafel leeg

dan 

is de keuken vol

Wie is er gebleven ?

zit er nog iemand ?

achteraan in de lange zetel

het is een schim

van een gelukkig verleden

Geraard van Heusden

 

ik leef hier niet

ik leef vandaag niet

gisteren was ik er

daar war nodig

een deur 

wat zonlicht

en alles was er

gisteren was er

zonlicht en honing

een glimlach en wat sneeuw

maar vandaag 

vraagt ze

"is er iets ??"

Geraar van Heusden

 

de rode schim 

zegt niet te veel

aan anderen

Woorden betekenen teveel

om ze

aan anderen te schenken

Hier, in het moeras

tussen twee therapeuten

verdrinken mijn woorden

zonder hulp of reden 

tracht ik ze

levenloos

over te geven 

maar ook daar zinken ze

in het zand van anderen

Geraard van Heusden

 

Het was lang geleden

dat ik nog in witte lakens

sliep

altijd veilig geborgen

weg van 

gebarsten dagen 

en verraden plezier

zo blank

dat ik niet weet

in welke richting ik zal ontwaken

Geraard van Heusden

 

Wanneer je de rododendron

niet snoeit

zal je nooit

het gezicht zien 

van het beeld

dat door tij en tijden

brak

en half begraven ligt

tussen de oude bladeren

Geraard van heusden

 

ik word wakker

een zwakke stem

zonder gejuich

"hij leeft nog"

hel witte jassen

bed zonder toilet

stem zonder gezicht

inspuiting inspuiting inspuiting inspuiting inspuiting

niets meer dan

de valse glimlach

van de therapeut

Geraard van heusden

 

HIJ STERFT

een deken 

tot onder de kin

koude handen 

geen rust 

onder een wit laken

even staren naar elkaar

"Ben je dood ?"

de muren verdwijnen

en boven enkel sterren

enkel de duisternis 

begeleidt ons

Geraard van Heusden

 

Er was iemand

aan mijn zijde

schrijdend achter mij

zij met haar dromen 

ik met mijn dromen

nu is er niemand

waar is mijn broer ?

waar is mijn dame ?

Bij het altaar is er zelfs geen priester

de enige dames

zijn fotograferende toeristen

Geraard van Heusden

 

Vage ogen

leren minder dan de neus

iets na zessen

op de laatste zit

op de dorpel van de Pallieter

vrijdag, in de Overpoort

de eerste contacten

op de bus

tussen gevallen bekers

zwalpen naar huis

anderen vervloeken 

de bierplekken

op de kinderlijke hemden

van de nijdige studentinnes

nu Kate zwanger is, gaat ze eindelijk slapen

Geraard van Heusden

 

Naast elkaar

rij aan rij

elk bij elkaar

steun voor ieders pijn

is elkaars pijn

wondes tonen en pijn vergelijken

geen traan 

bij elke wonde

maar stille blikken

slikken 

wanneer de dokter

tekeer gaat

  

Geraard van Heusden

 

Na de slag

zijn er geen helden

of heldendaden

Wondes bedekken

Lijken

slikken pijn

en zoeken 

naar gevallen vrienden

het bloed

droogt op het wapen

in de wonde

wie sterft

vreest de pijn niet

noch de trage wondes

of zure zweren

Geraard van Heusden

 

Hoe kan je 

aan twee zijden wandelen ??

Links en Rechts

Rechts en links

wanneer kun je 

morgen en gisteren 

leven

vandaag zijn er nergens schatten

Geraard van Heusden

 

Voor elke stap

die ik buiten zet

sluiten ze een deur

voor elke zonnestraal

sluiten ze een gordijn

voor elk woord

keren ze zich af

er is 

-zo te zien-

niemand in het park

en wanneer ik sterf

vergeet ik mijn lijk

Geraard van Heusden 

 

De wit-roze kangoeroe

vertelt verhaaltjes

aan elk die (misschien) niet doof is

een paar paarse kindjes 

zitten te luisteren

Snel halen 

de pastel-ouders 

ze weg 

uit de strandstoelen

de Wit-roze kangoeroe

wordt gevraagd 

verhaaltjes te vertellen  

(in bedekte termen)

en 

volgens de Jesuïten

zwarte lijnen te trekken 

onder de woorden

Vandaag duikelt de wit-Roze kangoeroe

in zijn eigen buidel

en danst -glimlachend- weg

hij alleen kent het eind 

van zijn verhaaltjes 

Geraard van Heusden

 

Haastig reis je

voorzichtig getrippel

na zenuw-knie 

op een te trage bus

Wild wapperen lokken

bij elke stap

van te ruime boots

een rood licht

stap-voor-staap

vluchtig naar de overkant

Geraard van Heusden

 

Vrijdagavond

we waren vier

of zes

bij de maaltijd

en een traan in moeders oog

verse geuren 

en vloekende veters 

scheppen huisverwen

de zelfde ochtend 

iedere week

stierf de moeder

in het huis

zondag

- na de "collega's"-

lachen, tot we weg gaan

de tijd is voorbij gegaan

Geraard van Heusden 

 

De wonde

waarin ik mij leg

hebt gij gesneden

uit streelhout

een kinderbed

zonder sierlijkheid

in stilte en nacht

dek ik mij toe

zoet warm

wiegt het bloed

mij nu in slaap

De kristallen snijden

verwonden de doorgang

tot de betoverde dingen

ze brengen de dromen

Dag in Dag uit

zonder nacht

is de dag stellig weg ??

De wonde

waardoor ik ga

scheidt me van jou en van jou alleen

de wonde is een deur

maar een deur van pijn

ijskoud bed in slaaploze nacht

1 kussen op 2 matrassen

Traag slenter ik

voorbij verwijten

de wonde waarin ik me leg

heb ik gesneden uit gehard staal

terwijl de stemmen

vlijmscherp

vergeten maar niet vergeten

dat jij mij sneed tot bed

een zielloos 1-mansbed

tot later

in de eeuwen der eeuwen.

Heb ik gedacht

de droom te verlaten

om mijzelf te redden ??

Dankzij

wat er dan te redden valt

zijn er ‘s morgens kleuren

als iedereen er is

en mij ter slapen dwingt

in een burgelijk bed

van Staalhout

Geraard van Heusden

 

Waarom kan niemand

Me zeggen

Wat er gebeurde

Die 20" juni

Ze stierf alleen

Ik wist het niet

Mijn broers wisten het niet

Mijn vader wist het niet

Juffrouw Rita was bij haar

Maar zij is ook 

Al lang dood

Dit is een terugkerend element

Ze is dood

GeraardvanHeusden

 

Ons verhaal loopt

van dood tot geboorte

via een dwangbuis die moeders

weeën weerhoudt

hoezeer voel ik de riemen

en de haken

vandaag overmorgen en gisteren

is alles beginnen bloeden

Ons verhaal loopt

van slagader tot zenuw

slopend langs de gevangen rug

krom van de pijn

en toch 

vechtend tegen alle moeders

Ons verhaal zwijgt niet

zoals de vaders

als de zonen abnormaal zijn

Wij zwijgen nooit

en doden met woorden

Geraard van Heusden

 Neem mijn hand

mijn goede hand

aan de juiste kant

hoeveel handen heb ik dan

strelende dodende handen

speelse gewapende handen

stikkende egoïstische handen

geef mij een hand

ik spijker hem bij de collectie

aan mijn deur

toen ik je buiten liet staan

zoveel handen hebben me toen

weer binnengetrokken

als ik nu terugkijk 

zie ik enkel de nagels

als wezen van mijn handen

op de grond bij 

de bespijkerde deur

Geraard van Heusden

 

Meisje balkte zo kwaad en frans talig in haar telefoontje dat ze een harige Kanker-Wrat groeide

 

Aan de heuvelpoort

bijt een meisje 

hartig

in een zure appel

Ze kent nu 

goed en kwaad 

of was dat bij zoete appels ?

Toch kijkt ze me aan 

vol vragen

en waarom 

ligt er iets op mijn lever

of

was dat de Trappist van gisteren ??

Geraard van Heusden

 

Een woord is alles

waar het begint

een woord die zin wordt

een zin die paragraaf wordt

tot je struikelt 

over een punt 

tot alles geschreven is

en iemand het blad omdraait

je sterft 

blad bij blad (onbeschreven)

tot een woord 

alles herbegint

Geraard van Heusden

 

ze staan opgesteld

Bil bij Bil

Borst bij Borst

volgens kleur

volgens smaak

volgens schaamlippen

een spiegel

een gordijn

de etalage wordt slaapkamer

gefriemel met knoopjes

vurig gelakte BH's

mondjes vol extase

Dan 

Briefjes of een kaart

een Ansichtkaart

Alles is voorbij 

Geraard van Heusden

 

ik aanvaard niet

dat een orakel spreekt

dat een profetie waar is

wanneer woorden klaarkomen

kan niemand zwijgen

en zelfs de waarheid 

is fout

ik ga nooit verder

dan een punt in de zin

- uitgerust aan de komma-

Wanneer je de bladzijde omdraait

sterft alles

Geraard van Heusden

 

iets is mis

Hier was niemand

voorheen

en ook nu niet

daar sta ik 

alleen

mezelf voorbij hollen

door elke droom

die vroeger was

Geraard van Heusden

 

Zo ik buiten kom

Mijn lijk ligt voor het grijpen

aan de deur

klaar voor elke klauw

Wanneer al het bloed

verlopen is

dan 

zal ik buiten komen

Geraard van Heusden

 

Madam Kanard

waggelt op elke bus

bij de vijver

Schichtig rondkijkend

knikt haar haarnets

met ongetemde lokken

haar is de Taak

de notaris te helpen

uit de voorgeschiedenis

dan zegt ze

"Mag ik door ??"

en legt 

de aktes naast zich

Geraard van Heusden

 

aan de Overkant

staat ze onder de Boom

vol herfstkleuren

Vrouw en Meisje

Feeks van Gisteren en Morgen

Dromen 

van gisteren

kisten vol zorgen

de Boom 

zal blijven 

na of voor haar Dood

de Boom beschermt haar

Geraard van Heusden

 

vanop de Ruïne 

van de oude Beuk

zie ik de overkant

Fruitbomen

tussen het grind

allen plukken traag

rustig dragen Vrouwen

handen vol oogst

kinderen spelen

bij de oever

Daar, 

                aan de overkant

Geraard van Heusden

 

in ijzige dieptes

dwaalt het Sterrenkind

hij die niet leefde

kan niet sterven

wanneer de eeuwen verdwijnen

het Water is hier

stil en koud 

tussen obelisk en zuilen

elders gemaakt

boven de Golven

op de stranden

zingen de zieken

en storten kinderen 

in de golven

offer aan ongeziene machten

Geraard van Heusden

 

Steeds stap ik

weg

om nooit te keren

Altijd

halen ze me terug

met hun 

nutteloze moed

en hun 

verlammende appetijt

de vergeten dagen aan zee

zinken in de tuin,

drijven weg

Vandaag opnieuw

ga ik weg

maar zij

ze zullen me keren

telkens opnieuw

Geraard van Heusden

 

Niets is 

zo donker 

als een lege boekenwinkel

geen stap te veel

geen geurende titels

geen auteurs

            die je terug brengen

in de hoek 

ligt nog

een blauwe kaft

als een gezicht 

van een ongekend slachtoffer

Surrealistish

als gescheurde letters

Geraard van Heusden

 

Waarom 

eindigen alle verhalen

op pijn ?

Waarom 

is er altijd

iemand dood of weg ?

Wie

is die God

die altijd straft ??

Waarom 

is er niemand thuis

bij een kus of een warme tas ??

Geraard van heusen

 

Elle était

plus que nue

entre les arbres

au loin

je pouvais la voir

à travers les brûmes

loin de tous

je voyais son corps

pas son visage

Geraar van Heusden

 

Een stem verheft zich

en fluistert

            "Wie ben ik ?"

Doch de deur is gesloten

de bibliotheek eenzaam

Stil

ik versta haar niet

een stem schuifelt weg

Aan de overkant

een zwerm preeuwen

elke bloem verstilt

De stem stelt geen vragen

Geraard van Heusden

 

Je m'en suis allé

cette soirée

de pleine Lune

J'ai retrouvé

les ancients mots

que personne ne comprends

j'ai revu

les arbres

qui me berçaient

j'ai retrouvé

les routes 

que j'ai jamais traversées

Geraard van heusden

 

A travers ses yeux blues

le Dragon m'observe

je traduis     ses pensées 

                    ses rêves

les autres

oublient de se réveiller

Aveugle 

et à tatons

je parcours l'esprit

du Dragon

le Danger est là

chaque couloir

peint un cauchemar

le Réveil

ma mort

ma Renaissence

Geraard van Heusden

 Elk woord snijdt

in de pagina

een druppel bloed

Papa Paranoia

schreeuwt 

"er is een dal

vermorzeld in water",

zegt hij

"enkel om de boeken

te verdrinken"

Bloed

louter om letters

te verwijderen

daar waar

reinigen 

te moeilijk is

Geraard van Heusden

 Is het mijn naam 

die me pijn doet 

???

Welk woord 

hoor ik ?

hoor ik niet  ?

het doet pijn 

wanneer ik luister

naar mijn eigen letters

de boeken liggen onder

de overdossissen

ze zinken door de tralies 

van de riolen

Geraar van Heusden

 

Heb ik een stap

te veel gezet

moet ik terug 

door glinsterende mist

gisteren

een zilveren luister

tussen jonge takken 

en groene hemels

vandaag is alles

Duister

en Webben

vervloeken de bomen

ongewild en onbewust

zijn mijn stappen

vervaagd 

Geraard van Heusden

 Wanneer ik links kijk

komt een gedaante uit de mist

wanneer ik rechts kijk 

komt een gedaante uit de mist 

voor mij ligt de veranderde glinstering

van Morgen

achter mij liggen de gedoogde stenen

van Gisteren

zal ik wachten

en enkele beledigingen uitstoten

ik kan niet anders 

voor de anderen

Geraard van Heusden

 

Waar ik

Langs Vlaamse wegen

Ook kom

 

Als een likkebaardend kind

Voor een bakkers raam

 

Overal zie ik

De vleesverzekering

Zuid in Gent

Noord in Brussel

 

Al die dijen

Als die curves

 

Ze blijven niet lang

Ze zijn reeds weg

 

Geraard van Heusden

 

 

OLA PSYCHOLA

 

Langs 2 polen

Binnen lopen

 

Van angst tot angst

Van paniek tot paniek

 

Wegkruipen onder een steen

 

Tot die

Zachtjes

Op je hoofd valt

 

OLA PSYCHOLA

 

 

Geraard van Heusden

 

Madame Kanard

waggelt op elke bus

die ik berijd 

bij de vijver

schichtig rond kijken

knikt haar hoofdpijn

met ongetemde haren

Haar is de taak

de notaris tegen te sputteren

vanuit de voorgeschiedenis

Dan zegt ze

"Mag ik even door"

en legt

de zware zwarte notaris-aktes

naast haar 

fier om haar opdracht

Geraard van heusden

 

Aan de overkant

staat ze onder de boom

vol herfstkleuren

ZIJ

vrouw en meisje

feeks van gisteren en morgen

oude dame

gisteren, een kist vol zorgen

de boom

zal staan

na of op haar dood

mij ziet ze niet

de boom beschermt haar

Geraard van heusden

 

Vanop de oude Ruïne 

van de oude kerk

zie ik de overkant

van de bovenste stroom

Fruitbomen zijn er

tussen het grind

en allen plukken traag

Rustig dragen de vrouwen

manden vol oogst

en kinderen spelen

bij de oever

daar, 

        aan de overkant

Geraard van Heusden