Ook al 

is mijn toren stil

en geen klank 

zoals de Latijnse klokken

ik kan enkel

hen bekijken 

zen zijn wat ik niet kan zijn

is er ooit een 

glimlach

sarcastisch onschuldig

wat ik beid 

wenst niemand

wat ik stil zeg

 is niemands oor

wat ik ben 

durven ze niet kennen

iedere dag opnieuw

zweven mijn gevoelens

verder dan elk kan zien

telkens weer moet ik me verbergen

Geraard van Heusden