Mijn beuk
Verscholen onder zijn takken
Zat ik vaak
Beschermd en weg
We hebben hem verlaten
Zijn takken werden nutteloos
Nooit heeft hij
Ons verraad overleefd
En langzaam
Slikt hij zijn tranen
Tot ze zijn hart
Uitvraten.
Geraard van Heusden
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
-
Terwijl je thuis zit bij een zoveelste kop koffie stel je de vraag : "Besta ik voor anderen?" Broers (3) komen niet langs (bilja...
-
Weet je Wanneer je ver genoeg Wandelt langs het strand Van de Styx Kom je uit Op mijn terras Vele onverlaten Zon...
-
Het is juli en de lijken komen uit de kasten. Ze zweven rottend door de gangen van het werk en treiteren door hun bestaan alleen de leidingg...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten