ik weet te weinig
om met twee te praten
over het leven of zo
ik ken de dood of zo
en kan praten
met of over
de doodskisten en de zerken
maar vooral
met of over
de chrysanten verdord of vers
ik wandel
tussen stenen en zerken
nergens is er een vriend
Wie zijn die zwijgenden
naast, boven of onder mij
Wie herkent zich
in verdorde Chrysanten
Geraard van Heusden
nu de koude dagen
op hun laatste benen
weg slenteren
zie ik her en der
de magnolia bloeien
Heraut van de lente
tussen de eerste zon
en de laatse mist
zijn de paarlen bloemen
meer dan welkom
hij in het park
zij in de tuin tandarts arts
maar allen
simpel wit
getooid in deze
tederhed
is de winter
vaarwel gezegd
Geraard van Heusden
Aan de St Amandsstraat
gaapt een gat
mooi rechthoekig
perfect vernietigd
geen spoor van toen
Pascale boven
Pascale achter
Pascale onder
zo gaat niemand
de afstanden zijn te groot
ik staar naar
de zoveelste baksteen
die ooit achter de toog stond
en nu
zegt hij
dat Pascale niet thuis is
Geraard van Heusden
Laten we samen
Dichten
Woorden en lettergrepen
of gewoon letters
over elkaar tuimelen
twee letters op de schommel
van onze arme liefde
of de woorden
op de glijbaan
van onze passie
zullen bewegen
en belanden
op zachte kussens
zondagochtend
zonet voor
de zon opkomt
of
voor de eerste druppel vallen
Geraard van Heusden
Donker is een blik
vanuit het venster
naar de realiteit
je kan niet zien
wat daar gebeurt
(gelukkig maar)
doch is er een stap
in welke verder richting
zonder doel
(er is geen goede richting)
Achter in de tuin
is er een zaaltje
waar alles vedrdwijnt
wegzinkt in de vloer
Zelfs de barman
is verbaasd
wanneer ik
achter in het licht verschijn
Geraard van Heusden