vrijdag 31 juli 2009
Mijn blijvende indruk na deze dagen is natuurlijk de herinnering aan de laatste nacht. Zij overschaduwt alles zo erg dat ik niet echt meer weet waar te beginnen. Wat me rest is een paar indrukken gesprokkeld en gerangschikt op basis van een paar aantekeningen en afspraken in mijn agenda. Ik zal trachten alles chronologisch te overlopen. Toch blijft de algemene indruk dat het goede feesten waren. We hebben veel geleerd, veel gezien, verliefd geweest en kennis gemaakt. De hoeveelheden bier en worst waren relatief beperkt. Cava echter was iets meer aanwezig de laatste nacht.
dinsdag 2 juni 2009
How blessed are some people, whose lives have no fears, no dreads; to whom sleep is a blessing that comes nightly, and brings nothing but sweet dreams.
Lucy westenra
een mooier citaat is er niet voor de insomniaques als ik. wie slaapt er nu nog ?? De kindjes en de zotten. Dat betekent feitelijk dat ik zou moeten slapen. Let's try one more time.
Lucy westenra
een mooier citaat is er niet voor de insomniaques als ik. wie slaapt er nu nog ?? De kindjes en de zotten. Dat betekent feitelijk dat ik zou moeten slapen. Let's try one more time.
vrijdag 29 mei 2009
De trein schokt wat na. Naast mij tracht een lange man zijn benen in een goede houding te leggen. Zijn voet haakt hij onder zijn knie en dan draait hij zich
en vindt de oplossing Hij schuift de benen onder de kakigroene bank rechtover ons. Maar nu stapt een tweede lange man op. Er is maar één plaats vrij. Hij
installeert zich rechtover ons. De beide lange heren zijn jaloers van mijn kleine gestalte die rustig in mijn hoekje zetelt. Met moeite en gezweet trachtten
beide hun benen goed te leggen en te strekken. Ze raken in de knoop tot Gent-St-Pieters.
en vindt de oplossing Hij schuift de benen onder de kakigroene bank rechtover ons. Maar nu stapt een tweede lange man op. Er is maar één plaats vrij. Hij
installeert zich rechtover ons. De beide lange heren zijn jaloers van mijn kleine gestalte die rustig in mijn hoekje zetelt. Met moeite en gezweet trachtten
beide hun benen goed te leggen en te strekken. Ze raken in de knoop tot Gent-St-Pieters.
De nacht is nog niet weggetrokken als ik uit de tram stap. De koude wind slaat me in het gezicht. Hoewel vroeg, scheuren de auto’s en bussen al lang door de
gigantische lanen. Het hoofdgebouw tekent zich dreigend af tegen de beginnende grijste. Tussen de straat en het kantoor is er de muur en het draaihekken, dat
elke week wel eens kreunend sterft. Maar vandaag niet. Gelukkig maar. Ik stap gezwind naar ons gebouw binnen het complex. De witte trappen op. De zaal is nog
donker en vage schaduwen dansen tussen de boeken. Ik knip het licht aan, de magie verdwijnt.
gigantische lanen. Het hoofdgebouw tekent zich dreigend af tegen de beginnende grijste. Tussen de straat en het kantoor is er de muur en het draaihekken, dat
elke week wel eens kreunend sterft. Maar vandaag niet. Gelukkig maar. Ik stap gezwind naar ons gebouw binnen het complex. De witte trappen op. De zaal is nog
donker en vage schaduwen dansen tussen de boeken. Ik knip het licht aan, de magie verdwijnt.
Alles draait rond perceptie
Enkel door te zien/voelen/horen van wat ons omringt weten we waar we zijn, wie we zijn, wie de anderen zijn
En als we nu eens merken dat we niets om ons heen hebben waar we bij horen of gelukkig kunnen bij zijn
Dan moeten we weg gaan ; andere dingen percipiëren ; of dezelfde dingen anders percipiëren
Dus onze perceptie aanpassen.
De enige manier is hypnotica of hallucinogenen en als die geen succes bieden, geven ze toch het voordeel dat de geest die me wegdrijft van de wereld vroeg of
laat vernietigd (syndroom van korsakof, dementia praecox) is
Ik behoor blijkbaar bij de groep van mensen die altijd alleen zullen zijn en nooit een gidsende of strelende hand zullen vinden. Ik moet dus zorgen voor mijn
eigen wereld.
Ik kan me onderdompelen in de bestaande fantazy (films, boeken, religie) maar meestal zijn die zo kinderachtig en ondoordacht (zoals Wicca of
Elffantazy) en de meeste “heroes” zijn zo’n sulletjes (cf Harry potter) of moeten weer eens de wereld redden en hebben dus geen tijd voor belangrijke dingen
zoals rutig geluk
Ik kan me richten tot de nieuwe werelden de virtuele onwerkelijkheden maar dan zijn erzoveel andere zintuigen (geur, tast, half gezicht) die niet
voldaan worden. De Perceptie vna de onwerkelijkheid zal dus blijven bestaan tot we de totale virtuele wereld kunnen binnentreden (Avalon, lawn mayer man)
Ik kan me richten tot de tabletop fatazy
Terugkomend op de gehele redenering kan ik enkel me keren tot de virtuele werelden via computer of via chemie
Enkel door te zien/voelen/horen van wat ons omringt weten we waar we zijn, wie we zijn, wie de anderen zijn
En als we nu eens merken dat we niets om ons heen hebben waar we bij horen of gelukkig kunnen bij zijn
Dan moeten we weg gaan ; andere dingen percipiëren ; of dezelfde dingen anders percipiëren
Dus onze perceptie aanpassen.
De enige manier is hypnotica of hallucinogenen en als die geen succes bieden, geven ze toch het voordeel dat de geest die me wegdrijft van de wereld vroeg of
laat vernietigd (syndroom van korsakof, dementia praecox) is
Ik behoor blijkbaar bij de groep van mensen die altijd alleen zullen zijn en nooit een gidsende of strelende hand zullen vinden. Ik moet dus zorgen voor mijn
eigen wereld.
Ik kan me onderdompelen in de bestaande fantazy (films, boeken, religie) maar meestal zijn die zo kinderachtig en ondoordacht (zoals Wicca of
Elffantazy) en de meeste “heroes” zijn zo’n sulletjes (cf Harry potter) of moeten weer eens de wereld redden en hebben dus geen tijd voor belangrijke dingen
zoals rutig geluk
Ik kan me richten tot de nieuwe werelden de virtuele onwerkelijkheden maar dan zijn erzoveel andere zintuigen (geur, tast, half gezicht) die niet
voldaan worden. De Perceptie vna de onwerkelijkheid zal dus blijven bestaan tot we de totale virtuele wereld kunnen binnentreden (Avalon, lawn mayer man)
Ik kan me richten tot de tabletop fatazy
Terugkomend op de gehele redenering kan ik enkel me keren tot de virtuele werelden via computer of via chemie
boterhammen
Boterhammen smeren is een alledaagse bezigheid. Ze verloopt niet zonder
problemen. Ik kocht een heerlijk vers broodje, gesneden. En dan begon
het. Ik haalde de smeerkaas en de paté uit de ijskast en de sla als
versiering. Ik weet niet wie de verpakkingen tekent. Maar de aangeduide
openingsklep van de paté in blinkende plastiek was de enige plaats waar
de plastiek hard gelijmd was. En dan pruts je met vingers, tanden en
messen gedurende een kwartier. Het ging om een dergelijke verpakking
die weer gezond sluit. Sluiten misschien wel maar openen.
Uiteindelijk opent zich de paté. Natuurlijk scheurt het plastieken
hoesje dat weer moet sluiten. Nu de zaak nog op het brood krijgen. Ik
neem een kwartje en begin te smeren. Het brood plakt is zeer breekbaar
en scheurt. Ik smeer dus de plank en niet het brood dat zich ergens in
een hoopje op het einde van het smeercircuit opstapelt.
Ik ben maar niet begonnen aan de boterham met smeerkaas
problemen. Ik kocht een heerlijk vers broodje, gesneden. En dan begon
het. Ik haalde de smeerkaas en de paté uit de ijskast en de sla als
versiering. Ik weet niet wie de verpakkingen tekent. Maar de aangeduide
openingsklep van de paté in blinkende plastiek was de enige plaats waar
de plastiek hard gelijmd was. En dan pruts je met vingers, tanden en
messen gedurende een kwartier. Het ging om een dergelijke verpakking
die weer gezond sluit. Sluiten misschien wel maar openen.
Uiteindelijk opent zich de paté. Natuurlijk scheurt het plastieken
hoesje dat weer moet sluiten. Nu de zaak nog op het brood krijgen. Ik
neem een kwartje en begin te smeren. Het brood plakt is zeer breekbaar
en scheurt. Ik smeer dus de plank en niet het brood dat zich ergens in
een hoopje op het einde van het smeercircuit opstapelt.
Ik ben maar niet begonnen aan de boterham met smeerkaas
donderdag 23 april 2009
een kennis
Een kennis van een kennis zo zou je hem kunnen noemen. Een beetje eenzaam dacht ik. Wat vreemde jongen die toch zeer aangenaam in de omgang is. De kennis van de kennis, niet de persoon zelf had al meerder malen laten vallen dat hij de indruk had dat die kennis wat eenzaam was. Dus de violen werden gelijk gestemd. Zouden we een blind date kunnen organiseren.
Een vriendin van de vriendin van een vriend zou je haar kunnen noemen. Vriendelijk, aangenaam en nog leuk uitziend ook. Vreemd dat ze alleen was. De vriendin van een vriendin, niet de persoon zelf stelde dat we misschien haar konden koppelen of minstens voorstellen.
En zo gebeurde het. We brachten een bezoek aan het museum van Schone kunsten. Ik zou de kennis meebrengen, zij de vriendin. Het begin was wat schuchter en stroef “Hallo, dit is een kennis” “Goede middag mag ik een vriendin voorstellen”. Maar al gauw waren we aan de praat. De discussie was leuk en hitsig met de nodige cynische opmerking over het museum en de “kunst”. Een stapje in de wereld en een pintje drinken hoorden er ook bij. Het nieuwe trendy café van het museum was de plaats om verder kennis te maken. Ik beslot te verdwijnen maar drong erop aan dat de kennis en een vriendin wat bleven om elkaar wat te leren kennen. Later hoorde ik dat ze samen naar de nieuwe Potter zouden gaan.
Een paar dagen later vond ik ze bij een brochette in de Pallieter. Toevallig maar niet ongepast. Ik was tevreden dat de date werkte. Na wat gekeuvel en gesmul stond een vriendin op om naar stad te trekken. Ik verwachtte dat een kennis ook zou gaan. Samen uit samen thuis zegt men. Maar hij bleef en deed teken dat ik ook moest blijven.
“Ge hebt weer iets gearrangeerd.” “Goed, he” “Wel heu, ik weet hoe ik dat moet zeggen maar …” “Bedank me later, hoe ver staat ge ?” “Wel heu … Ik moet er ook vandoor”
Blijkbaar was ik op glad terrein gekomen. Er broeide iets.
Later ontmoette ik de kennis van een kennis, dus niet de persoon zelf. “Weet ge er is een haar in de boter” “Oei zijn er problemen” “Weet ge die kennis van mij, enfin van ons, die heeft iets belangrijk te vertellen. Het zou te maken hebben met uw pogingen.”
Komt een kennis van de kennis op de proppen. “ Ik heb iets belangrijk te vertellen” “Ah is er schot in de zaak ?” “Wel we zien elkaar wel regelmatig. Het is een leuke meid.” “Uitstekend, doe zo voort” “Ik moet wel iets belangrijks kwijt” “zeg maar” “Ik ben homoseksueel”
Ja lap, ge doet dan ne keer iets voor een kennis.
Het gesprek werd verder afgerond en ik bleef met mijn twijfels dat een vriendin dit niet zou snappen.
Een dag later liep ik haar tegen het lijf in de Fnac. Ze snuffelde tussen de fantazy romannetjes.
“Hallo” “Hoi” “We zouden eens moeten praten” “Feitelijk wel ik zou iets willen zeggen” “Wel feitelijk ligt de zaak misschien ietwat gevoelig”
Koffie in de Midi tussen de oude en de nieuwe advocaten.
“Weet ge die kennis die ge mij hebt voorgesteld” “Ik dacht dat het een beetje klikte, maar het is misschien te vroeg” “ Maar er is toch een probleem” “Ah, ik dacht dat het goed ging. Maar ge hebt gelijk er is iets” “Luister ik apprecieer wat ge tracht te doen maar er is iets” “Ja maar ik zal u laten uitpraten” “Ik ben homoseksueel”
Ja lap
Maar in feite : eind goed al goed.
Een vriendin van de vriendin van een vriend zou je haar kunnen noemen. Vriendelijk, aangenaam en nog leuk uitziend ook. Vreemd dat ze alleen was. De vriendin van een vriendin, niet de persoon zelf stelde dat we misschien haar konden koppelen of minstens voorstellen.
En zo gebeurde het. We brachten een bezoek aan het museum van Schone kunsten. Ik zou de kennis meebrengen, zij de vriendin. Het begin was wat schuchter en stroef “Hallo, dit is een kennis” “Goede middag mag ik een vriendin voorstellen”. Maar al gauw waren we aan de praat. De discussie was leuk en hitsig met de nodige cynische opmerking over het museum en de “kunst”. Een stapje in de wereld en een pintje drinken hoorden er ook bij. Het nieuwe trendy café van het museum was de plaats om verder kennis te maken. Ik beslot te verdwijnen maar drong erop aan dat de kennis en een vriendin wat bleven om elkaar wat te leren kennen. Later hoorde ik dat ze samen naar de nieuwe Potter zouden gaan.
Een paar dagen later vond ik ze bij een brochette in de Pallieter. Toevallig maar niet ongepast. Ik was tevreden dat de date werkte. Na wat gekeuvel en gesmul stond een vriendin op om naar stad te trekken. Ik verwachtte dat een kennis ook zou gaan. Samen uit samen thuis zegt men. Maar hij bleef en deed teken dat ik ook moest blijven.
“Ge hebt weer iets gearrangeerd.” “Goed, he” “Wel heu, ik weet hoe ik dat moet zeggen maar …” “Bedank me later, hoe ver staat ge ?” “Wel heu … Ik moet er ook vandoor”
Blijkbaar was ik op glad terrein gekomen. Er broeide iets.
Later ontmoette ik de kennis van een kennis, dus niet de persoon zelf. “Weet ge er is een haar in de boter” “Oei zijn er problemen” “Weet ge die kennis van mij, enfin van ons, die heeft iets belangrijk te vertellen. Het zou te maken hebben met uw pogingen.”
Komt een kennis van de kennis op de proppen. “ Ik heb iets belangrijk te vertellen” “Ah is er schot in de zaak ?” “Wel we zien elkaar wel regelmatig. Het is een leuke meid.” “Uitstekend, doe zo voort” “Ik moet wel iets belangrijks kwijt” “zeg maar” “Ik ben homoseksueel”
Ja lap, ge doet dan ne keer iets voor een kennis.
Het gesprek werd verder afgerond en ik bleef met mijn twijfels dat een vriendin dit niet zou snappen.
Een dag later liep ik haar tegen het lijf in de Fnac. Ze snuffelde tussen de fantazy romannetjes.
“Hallo” “Hoi” “We zouden eens moeten praten” “Feitelijk wel ik zou iets willen zeggen” “Wel feitelijk ligt de zaak misschien ietwat gevoelig”
Koffie in de Midi tussen de oude en de nieuwe advocaten.
“Weet ge die kennis die ge mij hebt voorgesteld” “Ik dacht dat het een beetje klikte, maar het is misschien te vroeg” “ Maar er is toch een probleem” “Ah, ik dacht dat het goed ging. Maar ge hebt gelijk er is iets” “Luister ik apprecieer wat ge tracht te doen maar er is iets” “Ja maar ik zal u laten uitpraten” “Ik ben homoseksueel”
Ja lap
Maar in feite : eind goed al goed.
Abonneren op:
Posts (Atom)