twee vellen slapeloosheid
een fles vergetelheid

D  I  C  H  T  E  R  S  N  A  C  H  T
Langste nacht van het seizoen
zotte capriolen
op een maagdelijk
             nachtelijk  blad

                    woorden die morgen vergaan
                    woorden
onleesbare    woorden
      woorden
niets dan     woorden
zonder betekenis
louter       woorden

zotte capriolen
van inktpot tot papier
              PAPIER zijt  gij
             en tot   PAPIER zult gij
vergaan
vergeten
vervloeken
dichtersnacht
             nachtrust

Vijf stappen
        stappen naar ratio
                            ratio  om morgen
             morgendag
             werkendag
           realiteitsdag
        andermansdag

D  I  C  H  T  E  R  S  N  A  C  H  T
een vertrekpunt
bij kaarslicht
Havenbaken
van  dichtgeslipt Damme
                            gestorven haven
Gevallen vloeibaar lijk
vastgeankerd aan vandaag
voetboei van jeugdherinnering

Maar laat ons
vannacht
alles vergeten
Haal gouden wijn
Klinkend
als Guido’s schrijverken
door onze kristallen glazen

VANNACHT
is
D I C H T E R S N A C H T

Alleen pen ik
papier en mezelf
woorden mij

zullen triomferen van  nachtelijk zwart


Geraard van Heusden

helpt het als ik lelijk ben
en gedwee
achter je stap
en niet
triomfantelijk naastje

is er iet meis
wanneer ik naar je
glimlach
naar je toekom
af mag dat enkel thuis

je vriendinnen
gaan me uit de weg
en mijn vrienden
willen je niet kennen

blijven we dan elkaar
eeuwig uit de weg gaan   ?


Geraard van Heusden

wat is er toch
met mijn pen

inkt is dood
en belet de letters
te gaan fuiven

inkt is dood
en als een verstopping
zitten alle woorden
in mijn hoofd

tot ik de kracht vind
mijn hoofd te ontstoppen

maar dan verplettert
de vloedgolf de letters

en al wat blijft
is een
nat blad

Geraard van Heusden

Zal ik
           Vandaag
Mijn nieuwe vulpen
aan je toe wijden
en ons verhaal schrijven

Er is misschien
minder te zeggen
dan wat ik denk


Dromen hebben
de herinneringen
aangevuld

je was altijd daar
zoals
mijn eenvoudig nachtkastje

Vandaag wil ik
je inpakken
in woorden

zodat ik je
                 eindeloos
kan lezen

Geraard van Heusden

Er is niemand
         NIET HIER
         NIET DAAR

Gisteren waren er
         EEN PAAR

Eergisteren was er
         EEN GEZIN

Vandaag is
ALLES      LEEG

Wie weet
               Wat morgen brengen zal


Een dichter
die zoekt
naar iemand


Maar er is
                NIEMAND


Geraard van Heusden

Ieder huis
heeft wel een trap
die nergens leidt
een deur
die niemand opent

iedere taal
heeft wel een woord
dat enkel
"Punt" betekent

Alles zwijgt
wanneer je op de trap
een punt zet
achter de deur

na een een nieuw gedicht

Geraard van Heusden

Aan de overkant
schreeuwen
zonnebloemen
op snickers

aan gene zijde
is alles klam
nu iedereen dood is

tussen beide zijdes
vloeit een stroomstoot
die alles verwoest

doch drijft
hier en daar
een lege doodskist

Geraard van Heusden

Regen op de verjaardag
de enige felicitaties
zijn cirkels op de Leie
of verkopers om de hoek

Hier staat
geen huis meer
het is verhuisd
naar volgend jaar

Nu iedereen dood is
komt het huis
ergens tot rust

Gordijnen
zijn jaren lang toe
toch sluip ik binnen via een spleet


Geraard van Heusden

Onder grijs
is alles dood
tot later

Als iedereen misschien
opstaat
of weggaat

dan - éénmaal-
is er alles
voor een paar uur

Later is alles
vergeten
en slaapt alles
rustig

Morgen is
alles grijs en dood

zoals steeds


Geraard van Heusden

Ondergedompeld
in een bad LOSSE Mannen
verzorgt een vrouw
haar lichaam

Een mes
blinkt steeds meer
in haar kleine hand
hoewel het even scherp is

De moord op mij
es meer betekenend
dan het einde van de oorlog

Niemand denkt hierover
maar MORGEN
is het regen of zonneschijn

Wie weet wat volgend jaar brengt ?
Nu het huidig jaar amper begint

Geraard van Heusden

Bij de dood
van mijn moeder

schreeuwde ik
onschuldig door het bloed

ik en ik alleen
stap op de grafzerk

uit de duisternis
kwamen M scherven
en bloed
tot verdrinking toe

vijf glazen
en drie woorden later
is niets veradert

iedereen is dood

en de grafzerk is gebarsten

Geraard van Heusden

Een eerste

Rimpel in het witte laken

Bewijst dat je wakker bent

Onder het versturen

Van de kristallen vlammen

Zaait straal na straat

 Een vroege zon

Op het rode terras

Is wakker worden

Dan zo hard?

Je laat alles achter

Dromen en hoofdkussen

En stap uit bed

Bewijst dat de dag begonnen is

En jij ?

Jij bent te laat

Geraard van Heusden

De zon is gedraaid

Ik zie de gouden sluiers

Vroeg over de groen einder

Hier sta ik en wacht

Wacht op de nacht

De zon tekent de bomen

De heuvels en het water

Alles staat in brand

Een kind waggelt

Tussen de bloemen

En ziet de zon niet

Maar lacht naar de warmte

Geraad van Heusden