De huidige crisis is enkel te wijten aan vragen. De oude vragen van weleer. Ze staan met roodgloeiende ogen voor de deur. Ze zijn reeds binnengekomen. Legioenen vragen die alleen één ding vragen, opnieuw vragen. Wat nu ?
De schijnoplossing heeft het vijf jaar uitgehouden. Ergens anders gaan leven. Veranderen van geestesadres, van wereld. Het is maar voor even. Maar je beeldt je in dat ergens iets is dat je opvangt. Maar dan merk je dat vele hoeken leeg zijn. Als onbetekend papier. De goden achten details onbelangrijk. Misschien is maar één adres geldig : de goddelijke stoel.
Het langzaam bovenmenselijk zwoegen naar creatie. En waarom niet.