Gisteren stap een zware roker op de trein. Niet zo zwaar als ik maar ik ben geen roker meer. De walm slaat me in het gezicht of liever de nek, hij installeert zich achter mij. De goesting komt op samen met de walging.
Het zelfde overkomt me tijdens mijn etherverslaving. Eens zit ik naast een weduwe op de bus. Je weet wel een zo'n oudere dame met licht purper haar. Andere busreizigers bekijken haar alsof ze teveel haarlak heeft gebruikt. Maar ik herken de scherpe, bittere, lonkende geur van ether. Niet wat volgens Edison tussen de planeten zweeft; maar wat je doet zweven in een kleine fles. De geur is overduidelijk en herkenbaar voor iedere Etheromaan. Ik kijk recht in haar ogen "Ik weet het !!"