Welkom
kom binnen
en laat iets van je vreugde.
Waag je stap
langs de planken,
tussen de modderige graven
voorbij de jonge zerk.

Kom lands de verkoolde bomen
de dichter licht ze niet meer op,
voorbij de vergeten ouders.
De zerken zijn verzonken
hun inwoners houden het niet meer.

Hierlangs, naar achter
daar schuil ik.

Ooit waren er reuzen en draken,
nu komen enkel
de rouwenden en de priesters zwart.

Welkom,
rust en slaap
tussen knobbels en de knoken.

Geraard van Heusden

ik wist niet
dat er zoveel groen bestond
Berkengroen Sparrengroen Dennnengroen
Boomgroen Andereboomgroen
Grasgroen Klaverbroen Weidegroen
wijde groene vlaktes
en de ruggen van het paleisplafond

allen schitteren in ochtendkil
allen gaan onder in avondrood

groen jij en ik
toen jeugdgroen en jeugdzonde

toen groen nu groen dan groen
alles is groen

Geraard van Heusden

dit is de rondedans der dwazen
de rei der gekken

ik heb tien handen
die me vertellen wat anderen dansen

dit is de dans der gekken
ik Gek jij Gek
en morgen allen in de ronde

dit is de rei de dans
dat het licht niet sterft
en morgen allen rond de kist

Geraard van heusden

Neem mijn hand
mijn goede hand
aan de juiste kant

hoeveel handen heb ik dan
strelende dodende handen
speelse gewapende handen
stikkende egoïstische handen

geef mij een hand
ik spijker hem bij de collectie
aan mijn deur
toen ik je buiten liet staan
zoveel handen hebben me toen
weer binnengetrokken

als ik nu terugkijk
zie ik enkel de nagels
als wezen van mijn handen
op de grond bij
de bespijkerde deur

Geraard van Heusden

feestdag battledag

Gisteren stap een zware roker op de trein. Niet zo zwaar als ik maar ik ben geen roker meer. De walm slaat me in het gezicht of liever de nek, hij installeert zich achter mij. De goesting komt op samen met de walging.
Het zelfde overkomt me tijdens mijn etherverslaving. Eens zit ik naast een weduwe op de bus. Je weet wel een zo'n oudere dame met licht purper haar. Andere busreizigers bekijken haar alsof ze teveel haarlak heeft gebruikt. Maar ik herken de scherpe, bittere, lonkende geur van ether. Niet wat volgens Edison tussen de planeten zweeft; maar wat je doet zweven in een kleine fles. De geur is overduidelijk en herkenbaar voor iedere Etheromaan. Ik kijk recht in haar ogen "Ik weet het !!"

Ik heb een belangrijk besluit genomen: Bariatrische heelkunde. Het zal een blijvende, ingrijpende verandering teweeg brengen. Opnieuw stap ik in het onomkeerbare duister. Mijn weg zal ik moeten tasten langs nieuwe beton en op fluisterasfalt. Want op zoveel steun moet ik niet rekenen.
Natuurlijk ben ik bang. Wat zal zaterdagmiddag moeten doen en hoe zal ik reageren op een occasioneel pintje. Maar ergens i er ook een gewicht van mijn schouders gegleden. De beslissing, zoals alle, komt van mij en niemand anders. De aanwijzingen van de dokters waren duidelijk. Maar ik heb gekozen mijn leven te rekken met 12 jaar.
Zojuist krijg ik telefoon van de coördinerende verpleegster. Het angstzweet parelt diep en hard. Met droge mond antwoord ik haar vragen. Heb ik wel de juiste beslissing genomen ? Ik ga mijn leven niet opofferen voor een paar uurtjes restaurant.