Weer beginnen werken is altijd een euvel dat zich stelt na een periode als de voorbijgaande. Zoals altijd ga ik fris en monter naar de burelen. er is altijd wel iets dat vroeg of laat op mijn systeem werkt.
Deze ochtend waren het weer de zelfde valsspeler sop de trein. Deze stoomt binnen met vooraan een eerste klasse rijtuig. Dus stap je op in de tweede wagon. Maar altijd zijn er die opstappen in eerste klasse en zich dan sprintend voor uw brave voeten werpen. Ze nemen de beste plaatsen en zijn woedend als je he niet doorlaat. Ze hebben nog nooit gehoord van het idee ritsen. Wat kun je er aan doen ? Je kna moeilijk op hun gezicht beginnen slaan. Ik zou trouwens mijn handen niet vuil willen maken.
Maar goed ik heb het er bij genomen zoals steeds en nestel me achter mijn Prachett-treinboekje.
Gisteren waren de boeken besteld bij Amazon toegekomen. Ik weet niet hoe maar ze lagen mooi verpakt op de trap toen ik thuis kwam. iemand moet ze aanvaard hebben van de postbode. Misschien wel mijn zeventigjarige onderburin. Maar die hoort nooit de bel.
In alle geval net op tijd. Ik lees op de trein 's ochtends en 's avonds liever iets luchtiger. Het is nu al drie jaar dat ik de moeilijkere historische literatuur van Dalrymple of Goldsworthy verslind. Ook Saul en Stephenson behoren tot mijn favorieten. Maar na een tijd worden ogen en intellect moe en zoek ik iets rustig en leuk (in casu T Prachett)