Mijn bed rolt na veel moeilijkheden naar de onderzoekskamer. Ik lig gekleed zonder schoenen onder een fris lakentje. In het killig kamertje ploffen ze twee buisjes in mijn neus. Een reukloos iets drijft zich binnen. Dan beginnen ze van alles klaar te leggen. Ondermeer een soort zwarte slang waar mee ze in mijn maag kijken. De verpleegster grijpt mijn had en ramt een naald binnen. "Dat loopt niet goed""Ik sta nochtans op bloedverdunners" "Ge zijt toch gestopt op tijd ?" "Ik ben niet gestopt" Algemene paniek "Dokter, dokter, hij staat nog op verdunners". Een grijze man in groen outfit kijkt om de hoek. "Dan nemen we geen biopt"
"T is raar dat uw bloed niet vloeit" zegt de verpleegster terwijl ze de naald pijnlijk weg en weer beweegt. "Ik zal nog eens proberen. Als een stout kind krijg ik een reeks tikken op mijn hand. Dan gaat de naald weer zoeken binnen. De pijn grijnst me glimlachend toe "Nu gaat het wel maar traag, eigenaardig".
Blijkbaar is mijn bloed eigenaardig.