Alleen ligt de kankerpatiënt
bloedpaarlen hoestend.
Ik staar naar de maan,
huil op hulp.

Enkel de kinderen horen mij
zij zingen de nacht.

Aan de rode lijn heeft niemand iets.

Nonkel Jan,
aan de kleine Zavel,
handen vol vleugels.

Als Jan zal ik gaan
alleen in een kamer vol lucht.
Ik staar om hulp,
huil naar de maan.
De kankerpatiënt ligt alleen.

Geraard van Heusden