I am not

in touch 

with my female side

she's wandering

the forests

wondering 

where I am

Geraard van Heusden

 

Hoe breng ik mijn woorden naar DADA

Hoe breng ik DADA naar mijn woorden

 

Is er wat veranderd ?

 

De jaren zijn zo ver nog niet

Mijn pen is niet veranderd

Van Dale is nog van kracht

 

En woorden

Sterven niet

 

Maar leven duizenden jaren

 

Geraard van Heusden

 

Een liefdesgedicht

Is vlug geschreven

 

Jij nee   ik ja

Dan jij weer    of ik

 

Welke woorden

Brengen ons samen

Dichter bij elkaar

 

Ik ken er een paar

Letters, papier, inkt

 

Geraard van Heusden 

 

Het Avondland

Verdrinkt

In vrijgevigheid

 

Langzaam verdwijnen

De mensen en de gebouwen

 

Op straat

Leven de nieuwe mensen

Die het gouden land

Veroveren

 

Her en der

Dwarrelt een boek

In een vreemde taal

 

Niemand leest ze

En ze vallen

Zieltogend

 

Geraard van Heusden

 

9 juni

 

 

Het kost vijf minuten

Om links te gaan

Het kost vijf minuten

Om rechts te gaan

 

De klok slaat 13

En dra weet niemand

Wat rechts of links is

En waar je moet gaan

 

De dag is rood

Ingekleurd

En de nacht is

Van belang. 

 

Iedereen slaapt

En het zal weer lang duren om ze te wekken in de Nieuwsstraat

 

Geraard van Heusden

 

Iemand luistert

Achter het gordijn

In de kilte

Is niemand

 

“snel, laat ons opwarmen. Wat bier of wijn.”

 

Doch aan de deur

Is niemand

 

Is er een dode of net niet

 

Alles stopt

De deur opent stil

Je stapt door de deur

En kijkt

 

Tot iemand je ogen steelt

 

Geraard van Heusden

 

Mijn broer

Vraagt naar mijn ziekte

Ik ben toch niet ziek

 

Nonkel jan

Oom Etienne

Zijn eraan gestorven

 

Maar ik

Ik ben onsterfelijk

Mijn pen en inktpot maken het zo

 

Niemand luistert

Niemand leest

 

 

Geraard van Heusden

 

Verdwalen

In de tuinen van Korsakov

Ergens, tussen boven en onder

 

En dan -   misschien

Een pintje of een sigaret

 

Als iemand

Je hand neemt

Wandel je mee

Naar de isoleercel

 

En ooit de doorbraak

Naar shocken en lobotomie

 

Er zijn geen witte jassen meer

 

 

Geraard van Heusden