zondag 20 december 2020

 




Een oude man

zit bij de weg

aan het kruispunt


Lijn na lijn

stappen regimenten

in de verte bulderen kanonnen


Stap voor stap 

marcheren soldaten

de vlakte staat in brand


in de verte 

maakt bloed bloed

Vrienden steunen op vrienden


Een verkeerde elleboog

een vermorzeld oog

kapotte voeten


ieder bloedt voorbij


Geraard van Heusden


zondag 15 november 2020

 



Onderaan Links

bij de deur

zit een nieuwe naam


een kopkoffie

naast

de naakte knieën 


de zon speelt

doorheen de straat

buren groeten


doch 

kent niemand hem

en hij kent niemand


hoelang woont hij hier

de dagen zijn verdwenen

zinds hij thuis is


alleen thuis



Geraard van Heusden

 



Daarnet

of zoeven

zag ik je


zwarte haren

als ruisende thee

en vlug zoethout


tot ik weet

dat nergens 

in je verledens


de lichte mist

aan de deur van toen

shildert

haar tot jou


waarom

zag ik je ogen niet meer


Geraard van Heusden

 



Nu de dag wijkt

en alles grijs is

is er niemand hier of daar


moeder vertrekt

en ik wil weer

bij haar zetel spelen


iedere dag

ieder uur

is meer weg

van wat ik wil


niemand leest

één woord

en alles wat ik hoor

is ruis zonder antwoord


verder, in de tuin

werkt moeder


tijd om te gaan 



Geraard van Heusden

De wonde
waarin ik mij leg
hebt gij gesneden
uit streelhout
een kinderbed
zonder sierlijkheid
in stilte en nacht
dek ik mij toe
zoet warm
wiegt het bloed
mij nu in slaap

De kristallen snijden
verwonden de doorgang
tot de betoverde dingen
ze brengen de dromen

Dag in Dag uit
zonder nacht
is de dag stellig weg ??

De wonde
waardoor ik ga
scheidt me van jou en van jou alleen
de wonde is een deur
maar een deur van pijn
ijskoud bed in slaaploze nacht
1 kussen op 2 matrassen

Traag slenter ik
voorbij verwijten

de wonde waarin ik me leg
heb ik gesneden uit gehard staal
terwijl de stemmen
vlijmscherp
vergeten maar niet vergeten
dat jij mij sneed tot bed
een zielloos 1-mansbed
tot later
in de eeuwen der eeuwen.

Heb ik gedacht
de droom te verlaten
om mijzelf te redden ??

Dankzij
wat er dan te redden valt
zijn er ‘s morgens kleuren
als iedereen er is
en mij ter slapen dwingt
in een burgelijk bed
van Staalhout

Geraard van Heusden

 



Toen ik haar

op die foto zag

wist ik niet wat ik zag


toch was het

pas gisteren 

op de brug

aan het Steen


Toch was het zij

pas eergisteren

de 4' verdieping

van de Blandijn


Vandaag

zijn er rimpeltjes

en grijze haren


de eerste zeggen

het is lang geleden


ik zeg 

het was 

 



Een aureool

voor haar

een pint voor hem


Via de jeugd-club

tonen de ouderen 

hem als kwaad

tussen haar en haar


geen idee

wat waar is


de terrasstenen 

zijn verwijderd

niemand mag buiten


Enkel de 

Abdij-Beuken

zijn er nog


tot alles sterft 

in de tijd van toen


Geraard van Heusden



 



Lui schildert de Zon

kleuren op de Korenmarkt


Achter het Belfort

schilderen 

penseel-stralen

van St Niklaas tot Kathedraal


Gent is

nog niet goed wakker

rekt zich

van 

Schelde tot Leie


ik wacht op mijn koffie 

bij de treurbomen

op de Lieve-Kaai


De neuzekes komen

botsten zich een weg

tot de Markt


Gent schrikt wakker



Geraard van Heusden

 



We hebben 

schijnbaar vrienden nodig

die er nooit zijn


een onzichtbaar iemand

die me niet kent

en er zelf niet is


Water tussen de oren

Lucht achter de ogen

en geen woord 

aan mij 

aan hem


We hebben schijnloze vrienden nodig


die er nooit zijn



Geraard van Heusden

 




Het is 

onder de eerste laag vorst

dat, krakend, 

de oude lichtjes weerspiegelen


op dit ogenblik

heeft nog geen voet 

de witte kristallen gebroken


en - zilverkleurig-

spiegelt St-Baafs 

zich in het ijs

bij JF Willems


Er is geen reden tot paniek

er is geen reden tot angst


zo vroeg in de donkere ochtend

in de kleur

voor de schoonheid

van niets anders


Geraard van Heusden

 






Cocori   Corona

Cocori   Corona

Cocori Corona


Rijtje schuiven bij de bakker

Rijtje schuiven bij de Slager


1 brood per persoon

1 masker per persoon


's ochtends lijntje snuiven

's avonds lijntje snuiven


Dagen en weken 

horen niet meer blij elkaar

maar in elkaar


4 mensen mag

1 lief mag niet


11 mensen is overdreven


Alleen mag wel


Geraard van Heuden



 



ik wandel weg

van de mens


er is geen metter 

geen woord 

bij te zetten


een gesloten boek

kan mooi zijn

op het nachtkastje

waarom is er niet

geschreven ?


iedere pagina

iedere plavei

is verder dan ik wil


er is nieman meer 

maar dan ook

niemand meer


Geraard van heusden

 



Ik zit tussen 2 maten 

op de oude piano

in een nieuwe ochtend 

om het volle octaaf te spelen


in de winkel 

is een extra kapstok nodig

om vrijdags 

genoeglijk door het leven te gaan


en steeds is er één

die één niet ziet


Steeds is er 

iemand voor

iemand na


Nooit plaats 

voor een rustige koffie 

of

een warme glimlach


Geraard van Heusden




zondag 1 november 2020




 vast-geklonken in witte kalk

grijnst een droeve duivel

naar mijn slaapkamer


hij ziet niet veel

maar iedere ochtend

wanneer de gordijnen glijden

kijk ik hem 

recht in de ogen


soms is hij er niet 

wanneer de regen

de kalk vergrijst


ik weet dat hij 

er morgen weer zal zijn


Geraard van Heusden




 ik herinner 

de gebroken tegels

grijs en knotsgek

als speelterras

als leesruimte


Een zee

onderbroken en platgereden

groen of roestbruin

hier en daar

stelen ze de 

geschonken schaduw


lieflijk of kunstzinnig 

staan daar of elders

snij-bloemen


Wie weet wat er staat

Wie weet wie er speelt


Geraard van Heusden

 Aan de eeuwige beek

nabij de vijver

zit ik iedere dag


aan de oevers

drijven algen 

en spelen kikkers


tussen gouden bladeren

glijden de eerste stralen


alles blinkt nog

van de ochtendbui


alle bloemen komen voorzichtig

kijken naar de ontluikende tieners


de eerst halfnaakten 

laten zich blijken


en bij avond is het te koud


Geraard van Heusden

 ik weet te weinig

om met twee te praten

over het leven of zo


ik ken de dood of zo

en kan praten

met of over

de doodskisten en de zerken

maar vooral

met of over

de chrysanten verdord of vers


ik wandel 

tussen stenen en zerken

nergens is er een vriend


Wie zijn die zwijgenden

naast, boven of onder mij


Wie herkent zich

in verdorde Chrysanten


Geraard van Heusden

 nu de koude dagen

op hun laatste benen 

weg slenteren


zie ik her en der

de magnolia bloeien

Heraut van de lente


tussen de eerste zon

en de laatse mist

zijn de paarlen bloemen

meer dan welkom


hij in het park

zij in de tuin tandarts arts

maar allen 

simpel wit


getooid in deze 

tederhed

is de winter

vaarwel gezegd


Geraard van Heusden

Einde van de dagen


Aan de St Amandsstraat

gaapt een gat

mooi rechthoekig 

perfect vernietigd


geen spoor van toen

Pascale boven

Pascale achter

Pascale onder


zo gaat niemand

de afstanden zijn te groot


ik staar naar 

de zoveelste baksteen

die ooit achter de toog stond


en nu

zegt hij

dat Pascale niet thuis is


Geraard van Heusden


 kan ik je zeggen

wat het was

tussen zovelen 

zag ik een schim


duidelijk

tot ik wist 

wat je was

maar niet 

wie je was


Je was alleen

niet van mij

niet van hem

maar van jou


en ik heb 

je nooit kunnen laten gaan


Geraard van Heusden

 Aan het station

boven of onder

is zoveel anders


doch de reis

toont steeds weer

hetzelfde

eeuwige beeld

die nooit vergaat


Misschien zie ik niets

maar glijden de kleuren 

in het eeuwige pad


ik wandel 

blindelings 

langs geuren en kleuren


Geraard van Heusden

 Een kind

gekoesterd 

in een kristallen luchtbel


Kris Kras

kleuren en illusies

Wanen van grootheid


de vrees voor de val


ongekende Jazz

op de boze dagen


alles is stil

ingepakt

naast de luchtbel


Niemand mag mij zien


Geraard van Heusden

 Mijn liefeke

ik ga weg

voor een lange tijd

voordat de wind

me totaal verstuift


Je kent me

na lange tijd zoeken

op de ander speelplaats

rechts, 

waar de boekentassen staan


ik klim gewoon door het raam

zodat ik 

niet met de deur sla


Morgen of overmorgen

is er genoeg licht 

om verder te vluchten


Geraard van Heusden

 Laten we samen

Dichten


Woorden en lettergrepen

of gewoon letters


over elkaar tuimelen

twee letters op de schommel

van onze arme liefde


of de woorden

op de glijbaan

van onze passie


zullen bewegen

en belanden

op zachte kussens


zondagochtend

zonet voor 

de zon opkomt

of 

voor de eerste druppel vallen


Geraard van Heusden

 Waarom

worden de woorden

mij geweigerd


wanneer ik binnen wandel

in een zaal 

zonder lichtbundels


Het lijkt wel

een eeuwenoude eik

zonder Blaadjes


En wanneer je dan

een versregel 

voorstelt, 

kijken ze weg


Andere dingen 

zijn zo belangrijk


Geraard van Heusden

 Een trotse kus

Rood

op een vergeeld Bingo Blad


Een bordje verwen-koffie

of een romige Taart


Zij tellen

zo de namiddagen


Rij na rij

grijs of kaal

glimlachend

zoals de laatste dag

en het begin van de lente


normaal bouwen we

Crêpe vlinders

ze verluchten

de kale witte muren


Hoewel niemand 

ze nog ziet



 Aan het park

zag ik een bakfiets

met auto-onderdelen


bestuurd door

een grimmig gezicht

op weg naar 

een half wrak


en maar duwen 

en duwen

verder de klim-op


geen greintje 

rust of troost


en maar zoeken 

en zoeken 

naar meer onderdelen


Geraard van Heusden

 Het licht schildert 

de einde gouden-rood

zonnevlekken zweven op de vijver


Bij avond-val

roept een moeder 

haar kind binnen


"Nog even, mama"

Maar de tijd is onverbiddelijk

dra is het donker

en komen de monsters


niemand mag blijven

buiten bij nachte

ongemerkt bloed

vloeit

telkens in de nacht


Geraar van Heusden

 Donker is een blik

vanuit het venster 

naar de realiteit


je kan niet zien

wat daar gebeurt

(gelukkig maar)


doch is er een stap

in welke verder richting

zonder doel

(er is geen goede richting)


Achter in de tuin 

is er een zaaltje

waar alles vedrdwijnt

wegzinkt in de vloer


Zelfs de barman

is verbaasd 

wanneer ik 

achter in het licht verschijn


Geraard van Heusden


zaterdag 3 oktober 2020

Rechts voorbij de Poort

staat iemand

moeilijk te zeggen 

wie of wat

                zonder bril


het vorig beeld 

vermengd met de regen 

opzij geblazen door de wind

            

            is niet wie ik verwacht


een zwart raster

                        een donker gelaat


Wie is wie ?

Ik ben ik


Ik kom voor jou


Geraard van Heusden

 hierop de asvalkte 

aan de Norbertijnen-abdij

bij de Beuke-stronken

en de ruïne


is de draak gevallen

te midden van 

teveel gedachten

teveel gevoelens

de dood 

nader en nader


er is niemand die dat weet

ik 

leg een orchidee op zijn lijk


de zon draait verder

de wereld keert zijn gelaat weg


gevoelens zijn onoverwinnelijk


Geraard van Heusden




 De poort tot Lieve

is gesloten

onder het grote venster

van haar nicht


Van Nassaustraat

of Brederostraat

beide

gedekt 

door het Park


Wanneer ik

van kleermaker tot huis 

flanneer


zie ik de oude straat 

onherkenbaar verbeterd

maar toch steeds 

is het linkse venster

of het rechtse balkon

van haar


Blokken in de zon


Geraard van Heusden


woensdag 27 mei 2020

Wat brengt
de witte flits
met voorslaap

Angst klinkt glijdend
veegt herinneringen
tot morgen

Zo komt
dankzij gekleurde slaap
in gesteld
en teruggesteld
de witte flits

nu is het wachten
op hallucinatie
en aanval

Geraard van Heusden






Niemand weet
Wat ik doe
Hoe ik het doe
Waarom ik het doe

Mijn woonst heet
Éénpersoonsbed
Die enkel naar mij zwaait

Storm het elke dag
Dat ik ’s ochtends leef
Tot
Ik ’s avonds sterf

En daartussen ?
Niets
Althans dat ik me kan herinnneren

De deur opent
Voor mij
Voor jou
Is hij gesloten

Geraard van Heusden

dinsdag 5 mei 2020


Mijne heren,
U ter grave dragen geeft mij zo'n eer,
dat ge u kunt indenken dat mijn dagen
reeds lang ter ziele zijn gegaan.
ge beseft niet welke werelden ik zag.

Draagt men mij ter grave,
laat niemand tranen en iedereen zeggen :
de velden dragen veel vruchten.

De dag van mijn grap.

Geraard van Heusden



zondag 3 mei 2020

Boterhammen smeren is een alledaagse bezigheid. Ze verloopt niet zonder problemen. Ik kocht een heerlijk vers broodje, gesneden. En dan begon het. Ik haalde de smeerkaas en de paté uit de ijskast en de sla als versiering. Ik weet niet wie de verpakkingen tekent. Maar de aangeduide openingsklep van de paté in blinkende plastiek was de enige plaats waar de plastiek hard gelijmd was. En dan pruts je met vingers, tanden en messen gedurende een kwartier. Het ging om een dergelijke verpakking die weer gezond sluit. Sluiten misschien wel maar openen.
Uiteindelijk opent zich de paté. Natuurlijk scheurt het plastieken hoesje dat weer moet sluiten. Nu de zaak nog op het brood krijgen. Ik neem een kwartje en begin te smeren. Het brood plakt is zeer breekbaar en scheurt. Ik smeer dus de plank en niet het brood dat zich ergens in een hoopje op het einde van het smeercircuit opstapelt.
Ik ben maar niet begonnen aan de smeerkaas of aan mijn boterham.

Ik vond daarnet een haar in de boter. Zoiets dat tussen het smeren en het lekker voorbereiden van de maaltijd zit. En dan is de hamvraag : hoe is dat haar in mijn boter gekomen ? De laatste maal dat ik boter gebruikte is een tijdje geleden. Doch herinner ik me duidelijk dat er toen geen haar in de boter was. Alles verliep en smeerde vlot.
Het haar in kwestie is lang en zwart. Ik heb roestig haar. Het mijne valt regelmatig uit. Ik weet wel wanneer het uitvalt en ik tracht het steeds op te vangen. Dat haar was niet van mij.
Is er misschien een spookminnares die hier haar boterhammen komt smeren en haar haren achterlaat ? Ik weet het niet.
Elke dag heeft zijn mysterie. Vandaag was er een haar in de boter, op meerdere vlakken.

Uitkomst

Is kaart XV niet ver

Veel eindigt

Veel is aan de verkeerde kant


De kaart zegt
Niets
doch veel

Wie weet wat

En de doden

Zijn nooit stil

Wanneer hun kaart

Gelezen wordt



Geraard van Heusden



Wat is bier anders

Dan cavalerie uit

Vlaanderen

Krachtiger dan

Alles uit de andere landen

En toch het vocht

Voor jou en mij


Ietwat onderschat

Misschien wel




Geraard van Heusden



donderdag 26 maart 2020


Nu de koude dagen
op hun laatste benen
weg slenteren
zie ik her en der
de magnolia bloeien
Heraut van de Lente
tussen de eerste zon
en de laatste mist
zijn de paarlen bloemen
welkom
hij is in het park
zij is in de tuin
maar allen
zijn ze simpel wit
getooid in deze
tederheid
is de winter
vaarwel gezegd
Geraard van Heusden


vrijdag 20 maart 2020


Aan de hoek
Van mijn keukendeur
Zit een jong spinnetje

Onervaren
Weet hij zich
Niet goed te gedragen
Niet goed weg te steken

Zijn web
Is nog vol gaten
En hoekjes
Niet cirkulair recht

Zoals alle tieners
Loopt hij mij
Voor de voeten

“ niet op mij trappen !!”


Geraard van Heusden


Hoe kan ik
5 regels ophangen ?

Die 5 wijze stroken
Die mijn kronkels
Tot inkeer brachten
Hoeven geen straf

Sinds jaar en dag
Wijzen ze ingetogen
De afstand van 30 aan

Niemand is ooit
Bedrogen of bestolen
Hun 30 is dé 30
Van mijn jeugd
Van mijn school

Van mijn doodskist

Geraard van Heusden


In mijn straat
Wonen twee mannen
Met het zelfde hoofd

Lange grijze krullen
Die sierlijk zijn zonder merk
Gaan zonder pinken
Van hem tot hem

Terwijl dokters
Zich bevragen
Is bij valavond
In Gent
Een hoofd verplaatst
Van blauw hemd
Naar geel hemd
Zonder verdoving


Geraard van Heusden


Tussen iedereen
Marcheert aan het Zuid
De Billekens-patrouille

Te naakt voor de storm
Of
Net voorzichtig goed gereed

Cellulitis en vet
Druipend en gesnoerd
In gescheurde hotpants
Of kleurrijke T-shirts
Waarvan de T
Ontbreekt

Vandaag mag alles

En toch wordt
De billekens-patrouille
Opgetrommeld
Om zich
ZEDIG
Te bedekken

Geraard van Heusden


Voorbij het Zuid
Marcheert het billekens-legioen
In spannende hotpants
Blinkend van ’t zweet
En van cellulitis

Ze persen hun billen
In ons gelaat
Via prillend vel
Van te kleine kledij

Geraard van Heusden

Mijn stoel is voor een deken
Mijn zetels liggen vol tijdschriften
Mijn tafel dekt één bestek

Een gezicht ?
Ja, in de spiegel
Conversatie ?
Ja met de TV

Aanwezigheid
Is onder het vriespunt
En Sabine voorspelt
Weinig verandering

Buiten volgen buien
En iedereen schuilt
Ergens anders


Geraard van Heusden


Aan de onderste tak
Is er nog een dood blad

Een wit gesneuvelde
Die weigert te gaan

Maar boven
Heerst reeds het frisse groen
Pas herboren
En klaar om te strijden

De zon is erger dan ooit
En de jongeren laven zich aan het lichaam

Doch de onderste
Weet nu
Dat later
Iedereen sterft
Wanneer het licht vergaat

Geraard van Heusden


Tussen MSK en SMaK
Is er maar één letter

Doch is deze ’s avonds
Verdwenen
Met de rook vanachter

Tussen park en huis
Is er meer dan dood

Bladeren wapperen
Van september tot december
En niemand herinnert zich mij

Wat was vandaag ?
Hetzelfde als gisteren
Hetzelfde als morgen

Wanneer ik slenter
Tussen MSK en SMaK

Geraard van Heusden

zaterdag 7 maart 2020


Heeft ze gehoord
Over mij
Is dat niet schadelijk ?
Op mijn leeftijd

Een klaar witte nacht
Is een gepast doek
Om bloedend
Elkaar te omhelzen
Ongewild

Ik de nacht
Ga ik
Telkens weer

En hoewel ze roept
Ontmoet ik haar niet

Geraar van Heusden


Is het leven
Een wilde storm
Die aan de einder voorbijgaat

Een lauwe maan
Wanneer het nog vriest
Een volle maan
Die alles zilver smeedt
Een grote roze maan
Die nooit gezien
Gelauwerd wordt

Alle gebeurt
Bij maan licht
Kussen, strelen, en zo meer

Tot de storm
Alles, bliksemend
Verduistert

Geraard van Heusden

herinnering

ik ben, Zonet
na 30 jaar
weer je poort
voorbijgelopen

je was er niet
en iemand anders
had de bloemen
weggehaald

aan de rechterkant
boven het balkon
zag ik
je zwarte krullen
zomaar

en de dagen van toen
glimlachen nog steeds
achter je groene trui

en dan
- de volgende dag -
was er een opmerking
van de Professor


Geraard van Heusden

vrijdag 7 februari 2020



twee vellen slapeloosheid
een fles vergetelheid

D  I  C  H  T  E  R  S  N  A  C  H  T
Langste nacht van het seizoen
zotte capriolen
op een maagdelijk
             nachtelijk  blad

                    woorden die morgen vergaan
                    woorden
onleesbare    woorden
      woorden
niets dan     woorden
zonder betekenis
louter       woorden

zotte capriolen
van inktpot tot papier
              PAPIER zijt  gij
             en tot   PAPIER zult gij
vergaan
vergeten
vervloeken
dichtersnacht
             nachtrust

Vijf stappen
        stappen naar ratio
                            ratio  om morgen
             morgendag
             werkendag
           realiteitsdag
        andermansdag



D  I  C  H  T  E  R  S  N  A  C  H  T
een vertrekpunt
bij kaarslicht
Havenbaken
van  dichtgeslipt Damme
                            gestorven haven
Gevallen vloeibaar lijk
vastgeankerd aan vandaag
voetboei van jeugdherinnering

Maar laat ons
vannacht
alles vergeten
Haal gouden wijn
Klinkend
als Guido’s schrijverken
door onze kristallen glazen




VANNACHT
is
D I C H T E R S N A C H T

Alleen pen ik
papier en mezelf
woorden mij

zullen triomferen van  nachtelijk zwart


Geraard van Heusden


woensdag 15 januari 2020

helpt het als ik lelijk ben
en gedwee
achter je stap
en niet
triomfantelijk naastje

is er iet meis
wanneer ik naar je
glimlach
naar je toekom
af mag dat enkel thuis

je vriendinnen
gaan me uit de weg
en mijn vrienden
willen je niet kennen

blijven we dan elkaar
eeuwig uit de weg gaan   ?


Geraard van Heusden
wat is er toch
met mijn pen

inkt is dood
en belet de letters
te gaan fuiven

inkt is dood
en als een verstopping
zitten alle woorden
in mijn hoofd

tot ik de kracht vind
mijn hoofd te ontstoppen

maar dan verplettert
de vloedgolf de letters

en al wat blijft
is een
nat blad

Geraard van Heusden


Zal ik
           Vandaag
Mijn nieuwe vulpen
aan je toe wijden
en ons verhaal schrijven

Er is misschien
minder te zeggen
dan wat ik denk


Dromen hebben
de herinneringen
aangevuld

je was altijd daar
zoals
mijn eenvoudig nachtkastje

Vandaag wil ik
je inpakken
in woorden

zodat ik je
                 eindeloos
kan lezen

Geraard van Heusden
Er is niemand
         NIET HIER
         NIET DAAR

Gisteren waren er
         EEN PAAR

Eergisteren was er
         EEN GEZIN

Vandaag is
ALLES      LEEG

Wie weet
               Wat morgen brengen zal


Een dichter
die zoekt
naar iemand


Maar er is
                NIEMAND


Geraard van Heusden

Ieder huis
heeft wel een trap
die nergens leidt
een deur
die niemand opent

iedere taal
heeft wel een woord
dat enkel
"Punt" betekent

Alles zwijgt
wanneer je op de trap
een punt zet
achter de deur

na een een nieuw gedicht

Geraard van Heusden