Weer iemand

die het pad volgt

ik zit aan de rand

van de weg

en zie elk 

weg wandelen 

1 met één

2 met twee 

en nu met 3

ben ik gevallen ?

is iemand 

voorbij gereden ?

Hoe kom ik hier

tot stilstand 

zonder kleur 

Geraard van Heusden

 

Zoals elke juli

herdenk ik

de begrafenis van de Magnolia

aan de steen

was ze de eerste bloem

fier 

verdreef ze de laatste kou

en dan 

in de zomer

lag ze

gesneuveld rond de steen

Geraard van Heusden

 

een vierkant

een rechthoek

meisjes op de tram

ze schrikken van de baardige toerist

hij zoekt 

het station

ze weten

niet meer 

waar ze het gelegd hebben 

Geraard van Heusden

 

ingetogen naast mij 

op een overvolle bus

ziet een meisje

neus in boek

moeilijk te zien 

wat ze leest

tussen St Pieters 

en Veldstraat

heeft ze geen 

pagina gedraaid

Staat alles 

op de zelfde bladzijde ?

of is het een Ezel-lezer

vermomd als boek ?

Geraard van Heusden

 hier vind ik

haar geest

of haar erfgenaam

lager dan de navel

staren

zoals steeds

gezichten

expressief in het rond

Wie kent haar ?

Wie ziet haar ?

ik 

in alle geval 

niet

Geraard van Heusden

 

hier beneden

tussen algen en schelpen

verschijnen

stijgende geheugens

vermomt als ideeën

of  luchtbellen

dansen ze hoger

hier 

- in mijn ziel -

kan ik niets horen of zien

toch 

is er diepe rust

omdat alles

boven ontploft

aan de voeten van 

Stephen Dedalus

Geraard van Heusden

 

ik keer terug

naar de bossen 

in het wild verleden

vergeten zijn nu 

de struiken

de vruchten

niemand plukt

kapotte herinneringen

mijn naam kerf ik 

in een oude stronk

die vandaag

verbrand wordt

Geraard van Heusden

 

Ik ben 

de wind dankbaar   en

de lichte rokjes

geheim prijsgegeven

en snel wel

verborgen en gestreken

doch

zalige lijnen

welvingen

hebben mij blij gemaakt

hoewel 

ze bloosde

Geraard van Heusden