OLA PSYCHOLA

 

Langs 2 polen

Binnen lopen

 

Van angst tot angst

Van paniek tot paniek

 

Wegkruipen onder een steen

 

Tot die

Zachtjes

Op je hoofd valt

 

OLA PSYCHOLA

 

 

Geraard van Heusden

 

Ik heb

Zout en brood

En bloedoffers

Gelegd aan de deur

 

Ik h eb de deur

Wat geopend

 

Maar niets gebeurt

Bij volle maandag

 

Ook dit zijn leugens

 

Het is onwaar

Maar mooi

 

Daar waar

Waar lelijk is

 

 

Geraard van Heusden

 

 

Hier sta ik

Reeds lang

Als enige

Als laatste

 

Alle horizonten

Zij lager

elke dageraad

is trager

 

vandaag

of morgen

zal ik rennen

naar het verleden

en breken

 

 

Geraard van Heusden

 

 

Is tien uur

Altijd van tel ?

 

Wanneer

Bussen, tranms en anderen

Volgestopt zijn

 

Wanneer

Een school fietsen

Je voorbij snelt

Aan de Overpoort

 

En wanneer

Ieder luid

Babbelt

Met een spook

In een doosje

 

Geraard van Heusden

 

Een huis staat

Alleen

Zo de generatie

Laat, het verlaat

 

Geen vorm

Geen licht

Geen gehuil

 

Klink achter

De vensters

Licht gebarsten

 

Zoals ik

Vraagt één stem

 

“wie slaapt er in mijn kamer ?”

 

Geraard van Heusden

 

Gisteren

Heeft haar rouwband

Omhelsd

En is weg gewandeld

 

 

Vandaag

Zat naast de weg

Klein en zorgelijk

Ik tikte hem

Op de schouder

En vroeg

Waarheen morgen

Gevlucht was

 

Reeds dagen

Zijn e op pad

En morgen

Is nooit gevonden

 

 

Geraard van Heusden

 

Ijzer rood

staan ze dreigend

waar ooit niets was

ze draaien 

en kraaien

niemand weet waarom ze hier staan

Geraard van Heusden

 

De rijm-kleuren

schuiven

zonder te ontsnappen 

aan het getik en gtsjak

van de hiel 

van zij 

die niet weet 

hoe het verder moet

Geraard van Heusden

 

Miror Miror

 

Een mantel

Wiens buitenkant

Zwijgt

En alle kleuren

Of verhalen beschermt

 

Voor zij

Die traag

Door de gangen dwalen

 

Niemand weet

Welke

Verhalen of leugens

Ze draagt

Onder de zwarte wol

Geraard van Heusden

 

Dag na Dag

Komt

Wolk na wolk

En

Uur na uur

Komt

Het duister

 

Is dit nu

Een romantische zomer ?

Of

Een angstige sluiting ?

 

Nieman heeft antwoord

En toch

Is dit

De richting naar morgen

 

Geraard van Heusden

 

Is het gevaarlijk

Je zelf te herkennen

Waar je nooit was

 

Bij de etalage van Olivander

Of aan tafel in Imladris

Of verloren in Spiderwick

 

Ik zie mezelf liever

Tussen valken en wolken

 

Hier is alles hoog

En de regen

Valt laag

 

 

Geraard van Heusden

 

 

’s Avonds

Zie ik regelmatig

De spoken

Anna en Maria

Aan de hoek van mijn bibliotheek

 

Hoofdschuddend bij Williams of Hobb

Glimlachen bij Hug of Verne

Fronsen bij Peake of Haratischwili

iets wat zij nooit lazen

 

het spijt hen

dat ze geen boek meer kunnen vastgrijpen

 

 

Geraard van Heusden

 

Hoe droom ik

’s ochtends vroeg

 

Twee monden

Een gekende geur

De glans

Van een ooghoek

 

Hoe breekbaar

Is het moment

Van stilte

Wanneer minder beweegt

Maar de tijd verder gaat

 

Hij scheurt

Telkens weer

Keer op keer

De stilte

 

Tot niets blijft

Dan vlekken in de wind

 

Geraard van Heusden

 

 

Ik zie

Een man of vrouw

Wanneer zij/hij

Een boekenkast toont

 

Groot of klein

Vol of halfleeg

Boeken

Volgens titel

Volgens schrijver

Volgens kleur

Zomaar

Op een volle plank

 

Iedereen vindt

Snel of niet

En elk vergeet

 

Wat hij/zij reeds las

 

Geraard van Heusden

 

Hoe de tijd

Je in de ogen spuwt

 

Wanneer je plots

Een film ziet

Met een jong Judy

Of een gerimpelde Banderas

 

We meten de tijd

Met de rimpels

Van Hopkins

Die hij verbergde

Naast Ralph

 

Is alles

Nu op rails

Of gaat het zo traag

Dat ik te snel ben

 

Geraard van Heusden

 

Ze lijkt

Een droevige Madonna

Met een ontbrekende lach

 

Iedere dag

Groet ze de dingen

 

Zodat

Niets of niemand

Haar pijn zou doen

 

Geraard van Heusden

 

Bij het eerst licht

Wanneer de grijze stralen

Stil binnen dringen

In de eerste ochtend

Ben ik alleen

 

Wanneer de zon laagstaat

En links of rechts

De pauwen schateren

Ben ik alleen

 

Wanneer ik huiswaarts trek

En de beker vul

Wanneer de nacht

De stad toedekt

En het groen verdwijnt

Ben ik alleen

 

Geraard van Heusden

 

Rond mijn nachtbed

Zijn er altijd 5

Rode aanwezigen

 

Mijn echt verleden

Verstopt en

In gassen vermomd

Glanzend en doorzichtig

 

Mijn toekomst

Tussen haar en haar

En 1 lijk

 

Mijn heden

Onder mijn bed

Met lange klauwen

En zwarte tongen

 

Alom aanwezig

 

Geraard van Heusden

 

De bus is

Ongelofelijk wit

Doch zien we

Zolang de avond valt

 

Afscheid,

Groot en klein

 

Hij

Zet een grote valies

Zij

Zet een klein pakje

 

Of Gilbert

Of Jacques

Zijn er niet

 

Afscheid is steeds moeilijk

Ze kust hem gretig

Hij voelt nog eens

Haar lichaam

 

En dan snelt hij

Naar zijn laatste trein

 

Geraard van Heusden