zondag 25 april 2021

 


Mag ik nu

                    na daarnet

"Je" Zeggen

                    en niet meer U


de ontmoeting was snel


voor de straat

en een rode glimlach

ze leek zo mooi

ze was nooit voor mij


nu staan we hier


een verre groet

een portefeuille

om alles te betalen


Geraard van Heusden



 


Onder de oude beuk

speel ik

bij de zetel van mama

                                    papa is onzichtbaar

                                    streng

de zetel kraakt

onder de glimlachen

wanneer ze reikt


waar is nu

de zachte zucht

de warme wind

de grote tuin


waar is iedereen

die toekeken

toen ik speelde

bij haar zetel 


Geraard van Heusden

 



De witte ogen waren eenzaam

de halfnaakte meisjes

de uitdagende billen

                                    Was het een droom ?


recht tegenover de vaten van de Vooruit

lang geleden

                                    Was het gisteren ?


Luide muziek

vrienden die ik ken

et toch wilde dansen


nu is er 

een statig kantoor

alsof de danszaal verkocht is


en waar zijn

de halfnaakte meisjes ??


Geraard van Heusden

 


Tussen twee oude beuken

aan de linker-poort

staat een huis


rode bakstenen

zwart dak

vele vensters


oude luik

nieuwe latten


wat is hier van mij

burcht van mijn kindertijd


er is een onbekende

in de gang

in de kamer

in de tuin


wat hebben ze gedaan

met mijn huis ? 


Geraard van Heusden

 


Nu is het duidelijk

waarom de nacht donker is

omdat 

de wereld, welwillend,

het licht uitdoet

na zwetende zondagen


ze hebben de nacht

niet nodig

voor ongeziene daden

en hopen

dat vrouw en kind slapen

wanneer ze wegsluipen


elke lichtcirkel in twee

en elke schaduw treedt toe

tot de vreemde dans

van de nacht


en wat 's ochtends blijft

is een wrange smaak

en een pijnlijke kater


Geraard van heusden

 



Wanneer 

het spook 

een gezicht wordt

Vlucht de mens

- twijfelend -


de dag eindigt

in bizarre echtheid

wat was is nu

wat zal zijn is nu

bevreemdend


alles is dan toch echt

er zijn ouderen

die me wijzen 

met blauwe vingers


ergens zijn er

anderen 

die de dag

stuk maken


Geraard van heusden

 



Wat brengt de ochtend? 


eerst licht 

dan je ogen


Wapperend gordijn

in een te late ochtend


wie eerst uit bed

wie lacht

tussen de lakens


en dan 

2 koppen koffie


wat brengt de ochtend ?

een dag 

een moment 

van licht in je ogen



Geraard van heusden

 



In de late achtend

schalmeien in de verte


als vergeten herinnering

hier knielden we

onwetend


onder hoge gewelven

en bij witte pilaren

waren er

onbestaande vragen


Vandaag

zingen ze

lispelend in de verte


Ik besta nog

Geraard van heusden