zaterdag 21 december 2019


Een eerste
Rimpel in het witte laken
Bewijst dat je wakker bent

Onder het versturen
Van de kristallen vlammen
Zaait straal na straat
 Een vroege zon
Op het rode terras

Is wakker worden
Dan zo hard?
Je laat alles achter
Dromen en hoofdkussen

En stap uit bed
Bewijst dat de dag begonnen is
En jij ?

Jij bent te laat


Geraard van Heusden


De zon is gedraaid
Ik zie de gouden sluiers
Vroeg over de groen einder

Hier sta ik en wacht
Wacht op de nacht

De zon tekent de bomen
De heuvels en het water
Alles staat in brand

Een kind waggelt
Tussen de bloemen
En ziet de zon niet
Maar lacht naar de warmte


Geraad van Heusden


Rechts voor bij de Korenmarkt
Stap ik op de nieuwe tram
Huizen en brasseries
Vliegen voorbij
En ik ga nergens naar toe

Voorbij de heuvelpoort
Boven het water
Stap ik op een onbekende bus
Ik weet niet tijdig
Af te stappen
En slenter terug
(dankzij de raad van de apothekeres)

Deuren met vlekken
Schone ingetogen vlekken
Lachende vragen
En spijtige problemen

Ik ben thuis

Geraard vanHeusden


De wereld is gestopt
Op 31 december 1989

Dan zijn wat
Na stuipen gekomen
En niets meer

Geen goede taal
Of schilderij
Geen enkel verhaal
Dat zichzelf niet
Verhaalde of inhaalde

Enkel vertrok
Op 1 januari
De eerst Burka
En hij
Trilde na

Geraard van Heusden


De chaos
Begint bij het station

Bus 14
Via Bus 12

Tram 1 op lijn 2
Tram 2 op lijn 1

Wie weet nog
Waarheen we moeten?

Wie weet nog
Waar we vertrokken ?

Ik weet alleen
Dat ik weg moet


Geraard van Heusden


Links vooraan een dappere Toreador
Rechtsachter een Thaise Danseres
Een vooraan een Zeeuws melkmeisje

Ik wandel van staren tot staren
Wetende
Dat het onbeleefd is

Ik staarde ook naar haar
En ze wandelde weg
Dus staat ik naar de poppen

Maar vandaag zijn de poppen weg
En ze is nog niet teruggekomen


Geraard van Heusden


Gisteren sprak mijn broer
Over eergisteren

Maar ik zal dat verdichten
In 2 dagen pijn

Niemand mag te dicht komen
Bij mijn verleden
Of ze verzakken tussen
Lege plekken

Iedereen sterft eens
Maar ik heb me begraven
Toen ik Ninove verliet

Nergens staan nog poppen

Geraard van Heusden


Reeds twee dagen lang
Zweef ik
Van Duivelsteen
Tot St Jacobs

En nergens vind ik
Olifanten
Geperst papier
Gepast voor inkt
Met het nodige parfum

Gesteeg en langzaam
Niet ingeven in wettige voorrang
Maar ook dat is weinig

Afsluiten bij het begin
Meet een koffie
Bij de Turk

Geraard van Heusden


Een vrouw in
Een appelsien-jurk
Is rustig voorbij gezweven
Zij is kalm en conservatief
In een eeuwig
Missionaris-standje

Een weduwe in
Een citroen-gele jurk
Is kwaad voorbij gestamd
Zij is erg akkelig
Maar misschien
Wat meer geprikkeld

Spijtig voor beide
Dat ze dromerig
Zullen uitgeperst worden

Geraad van Heusden

dinsdag 17 december 2019

wit


WIT

De wind speelt in het baldakijn
de dodendans is voorbij
kleur treedt uit het masker

een veer schokt in de wind
her en der gedreven
dampen ontsnappen

Ik volg

engelenvleugels zijn verdwenen
Ik vlieg niet meer

Geraard van Heusden


het meisje
dat bij mij is
                  is schoon

ze is er
ze is er niet
ze is er niet meer

ze was schoon
ze zal altijd schoon zijn

ze is er weer
ze is weer schoon


Geraard van Heusden


Ze zeggen dat
het nooit zal gebeuren
en toch denk ik
dat het ooit zal zijn
en zelfs zeggen ze
dat het er nooit komt
weet ik
dat het er ooit zal zijn
misschien niet nu
maar waarschijnlijk later
als ik dood ben

Geraard van Heusden




Mij kussen zomaar
Voorzichtig naderen en de lippen zoeken
Lippelend aarzelen met je tong
En dan toch even binnen dringen

En ik moet antwoorden
Even krachtig en dadig als altijd
Je lippen zoeken en  dan naderen
Lispellen op je tong
En dan binnen dringen en versmelten
Tot één mond


Geraard van Heusden


Ze herinnerde mij
aan Juliette Binoche
de vaaglicht muffe geur
van het zaaltje
boven in de Skoop

Ze had gitzwart haar
als de klein pop
die moeder spaarde
achter in de kast
die nooit bestofte

maar nu
is moeder weg
en de pop verloren

ze had ogen
als azuur safier
in de middellandse zee
voor ik kon zwemmen

ze had woorden
die fluisterden
als een zachte lente-wind
die ruisend
me streelde

maar vandaag
zwijgen alle stemmen
en de stilte
is ijskil


Geraard van Heusden

dood van moeder


Ik zie de zon ondergaan

in haar ogen

de nacht nestelt zich
in de vaalheid van haar wangen
en de klamme kalmte
verweeft zich tussen
haar magere vingers

de nacht zit stil
onder de linkse treurwilg
aan haar graf

de dag is heengegaan
en de duisternis
heeft zich
als heer en meester
uitgevloeid
tot in de kleinste hoeken


Geraard van Heusden 2/3/2000


een nieuw gedicht
een paar woorden op het blad
geschreven met schrik en aandrang

vlekken en letters
die samen op stap gaan tussen de bladzijden
maar tijdig stoppen
aan de rand van de pragraaf

in het nadorstige papier
verzinken ze tot hun enkels

elke papierslag
verplettert velen in verveling

Geraard van Heusden

zaterdag 23 november 2019

ze weten niet
wanneer ik stierf

dag na dag na dag
wacht ik
op iemand
die mijn lijk vindt

dag na dag na dag
is er wel iemand
die klaagt
over de geur

maar

sinds
dagen en zelfs weken
onwetend zijn

zal de lente me vinden


Geraard van Heusden
de wind
(gisteren nog zo woest)
zweeft slaperig
tussen het Alijn en het Kanon

niemand weet
wanneer de winter komt
dus ligt
nomade bij nomade
onder de stadshal
te wachten

wachtend tot de dag
dat de Xmas-blues vergeten zij

We wachten
tot de eerste
midzomerdroom

Geraard van Heusden


de winter
wordt hier verwacht
wanneer je
naar de overkant schaatst

een bruine koek
bij de tafel
de laatste glazen
van een vergeten feest

winter
is lang vergeten

de weide
is vandaag
niet langer wit

is de lente
in ons land
voor de Kerstman sterft ??


Geraard van Heusden
Wat doet de tijd ertoe

elke stap is verder weg

laag over donker groen
groeit de grijze wolk
laat haar zwart
tot bliksem
haar donderend verlicht

het is maar even

daarom groeit
alles grijs en zwart

niemand op straat
zelfs de dieren staan binnen

is er iemand ?
ie er iemand ?

Niemand antwoordt


Geraard van Heusden
het tergend traag
vernietigen  van een lichaam
tot de dood ons omringt

op laag na laag na laag
liggen de rottende
onder het veld

we weten niet
waarom
graven en opgraven

misselijk mistig
niezen leem tot klei
aarde tot modder
en lichaam tot miasma

hier geen taal
geen glimlach
enkel een traan
wegens het lijk

Geraard van Heusden
Sluipend
stap voor stap
schuift het de dingen
in de winkelstraat

reeds in de Krook
verschijnt het in Goud

her en daar
zijpen de eerste Ballen

en op de Kouter
zij er
langzaam
meer rozen dan azalea's

tijd om weg te sluipen
en rustig thuis
te wachten tot Kerst voorbij is

Geraard van heusden
Alles is vergleden
tot een stoffige boekenkast
links achter

blauw grijs gewaaid
en sporen
van een lettervol leven

geen woorden
in ijle lucht
of pagina-vol

geen verhaal
aan de bloedende sofa

enkel een tweede
verhuiswagen
vol elf herinneringen

Geraard van Heusden

Wie was
vlluchtigvoor het SMAK

zo blij en eeuwig
eindelijk eens een gezicht

als rook of damp
bij avond
haastig vertrokken
na persoons moord

wie is daar
nu de ledige bank
dorstig achterblijft

is alle schuldig ?
en waarom lopen wij
van elkaar weg
en nooit

Terug


Geraard van Heusden
je steunt op mij
en leunt zwaar door

ik ben de heden stop
vandaag tot protocol

je kreunt traag
en diep
wanneer je zittend
de oude zetel
links van het portret zet

's nachts de ogen diep gesloten
en los snurkend
even alles vergeten

en dan komt de vraag

Waar is de fles


Geraard van Heusden
Een groene bocht
links in het park
de wortels ondersteunen
de asfalt-erosie

en ook de bank
on der het treur loof

nu bedekt
elkeen roestbruin

elke dag zit zij, leeftijdloos
wapperend in rode zijde
of zwaar groen boskleur
tenzij, in de zomer
winderig goudgeel

een boek, een ander lied
en steeds de zelfde blik
tussen vijf bladzijden


Geraard van Heusden
Hier is asfalt
en geen gras

een golf verder
zijn de oude wortels
en een pronkerig Baldakijn

bij dag en valavond
steeds zit ze hier
in rood gehuld

terug bij stormweer
es ze steevast
lid van park en bank

ooit mooi
leeftijdloos lijk een bos

is gisteren lang voorbij
dan komt morgen
dra dichterbij


Geraard van Heusden



ik moet schrijven
ik ben herdoopt in letteren
aan mijn linkerhand wacht blijzijde na bladzijde
de pen is ter rechter zijde
uit de schede geslopen

inkt
strompelt door mijn aderen
en hakt zich snijdend een weg

de voorpagina
is arrogant gestreeld
al even belangrijk
dan mijn eenzaamheid

de penseel dwingt tot rust
wij fluisteren elkaars verhaal
geen keuze is toegelaten

zij marcheren weg
dragers van mijn vruchten
en nu
is de mozaïek aan beurt
hoewel we een vlottere pen hebben

trap op trap af
en alles moet geoefend
taal, letters, pols

wat brengt meer ?

Geraard van Heusden

# ME TOO

De vormen van Kathleen
op erge warme dagen
begroeten piepend
het korte satijn

Kniel, Oh MAN
met neus en lippen
op de juiste plaats

zo spreekt
de Gaudi-roede
tot de stille keel

heerlijk toegelaten
met blozende wangen

alles brult, vloeit
explosief binnen

tot het pistool gelijk krijgt.

Geraard van Heusden

vrijdag 25 oktober 2019

De vormen van Kathleen
over de kouter
aan de opera

Kniel Oh man
neus en oren passend

de Gaudi-route
tussen blozende wangen
als eeuwig aanwezigheid

Groet nu
alle vloeistoffen
en laat haar bestaan

Tot zij nu meer is
dan de start van mijn leven

De vormen van Kathleen
Gesmaakt!
en laat mijn revolver mijn getuige zijn
van haar naakte aanwezigheid


Geraard van Heusden
Zo vaak gebeurt het
niet meer
dat mijn ogen iets
fonkelend opmerk

het was een grote
rode suede schoen
die enkelhoog
centimeters ondersteunde

een nong gelaat
wat krullen te veel
en alles is
samen gevat

MOOI

Geraard van Heusden
Tijdens de solden van de Limerick
zag ik hem snuisteren
tussen de lege rekken

de filosofische student
van weleer
nog altijd gelig
tot voorbij
zijn kromme neus

een vlugge knik
en een groen glimlach

hij heeft me
nog steeds niet vrgeven
dat ik
voor hem
bij leentje lag

en toch koos ze
's morgens
voor Hans


Geraard van Heusden
Er wonen daar mensen
achter de glazen wanden
ze gluren steeds

achter hoge houten tafels
studeren ze

ze komen zelden buiten
albino bleek
zonder de zon

ze zijn zo alleen
als iedereen
in de stad

en begluren
hebzuchtig
de straten
onder hen


Geraard van Heusden

Tot vervelens toe
de zelfde mensen
het zelfde gezicht

hier ook weer
den daar ook weer
het zelfde gezicht

de zelfde ogen
de zelfde woorden
steeds de zelfde zin

niemand hoort het
niemand leest het

de boeken worden
ongelezen neergelegd

het zijn toch
de zelfde woorden
het zelfde gezicht


Geraard van Heusden

donderdag 24 oktober 2019


tot vervelens toe
de zelfde man
het zelfde gezicht

hier ook weer
en daar ook weer
het zelfde gezicht

de zelfde ogen
de zelfde woorden
steeds de zelfde zin

niemand hoor het
niemand leest het

de bleodende boeken
worden -ongelezen- neergelegd
het zijn toch de zelfde

Woorden

Geraard van Heusden
op perron
van de gemiste trein

is alles vertrokken
en later
sluit de agent
de hekkens

dan kan niemand binnen
de nacht
en niemand weet wie
slaapt op de bank

wanneer de zon opkomt
en de eerste man
het hekken opent
is alles weer normaal

voor één dag

Geraard van Heusden


Als de dag veraf is
wanneer de agenda besproken is
waarop dan weglopen

naar gisteren
zodat de dag veraf is

waarom lopen wanneer de dag
morgen of gisteren
voorbij is

nu is de akelige put
"het punt van elkaar"
het enige dat bestaat

nu is de tijd veraf

Geraard van heusden


Daar brult
het licht weer
omdat de avond
te vroeg komt

herfst achteraan is kalm
herfst vooraan is wild

boeken stapelen beter
dan in de lente
wanneer je steeds
het onderste boek wilt lezen

nu is het toch
te donker
om de stapel te ontwarren

de deur sluit niet meer
en alle blijdzijden
verlaten -  ongelezen
mijn bibliotheek

Geraard van Heusden

donderdag 10 oktober 2019

vanavond is het land
er nog
zoals een halve lauwe kop koffie

ochtend schijnt
voor iets nieuws
je herkent je buur niet
wanneer is hij verhuist
wanneer verguist hij je

doorheen de dag
mengen talen en woorden
in de smeltkroes
van een overvolle tram
iedereen is niemand meer

vanavond gaat elk
opart slapen
en de nacht is niet langer fris

Geraard van Heusden
is het de wekker
of zijn het de gordijnen

het stralend gouden licht
van eergisteren
is vervormd tot
het grauw-grijs
van overmorgen

de bladeren zijn nog niet bruin
doch verschijnen
de herfstkleuren
en de late krekels
tussen de eerste spinnen

is dit de dag
dat alles in bed kruipt
en zich induffelt
tegen de donkerblauwe gedachten


Geraard van Heusden
Wat is een deur
anders dan
een plank
tussen hier en daar

waarom zijn er sloten
mag hier en daar
niet samen zijn

iedere ochtend
de deur openen
en stappen tot
de volgende deur

tussen die deur hier
en die deur daar
is een onbestaande wereld

overvolle straten
en
pijnlijke voeten


Geraard van Heusden
een meisje
komt buiten
met een geschenk

net verpakt in
blauw papier

eindelijk gevonden
voor de zoveelste
verplichte glimlach

of misschien
zo maar
een gedacht

wachtend op de
verwonde gezichten
wanneer vingers
het papier scheuren

Geraard van Heusden

maandag 23 september 2019

Je weet het niet
maar je loopt
altijd aan de zelfde kant

een Winkelstraat
een museumgang

Je merkt niet
dat - aan de andere kant-
een winkel, een patisserie
een schilderij, een beeld
is weggelopen

Pas na 50 jaar
in de zelfde stad
vraag je
"Waar woon ik?"

De sleutels passen
het behang is vergeeld
en de sleutels zijn er nog

Maar de Computer laat het afweten


Geraard van Heusden


Een losbol
                     was ze
Sabine recht tegenover Ter Plaeten

Soms of soms niet
met Erwin of met gelijk wie

Haren nooit gekamd
Doch altijd onderscheiding
tussen alle meisjes

Zoenen : steeds op de lippen
soms iets meer
wanneer ze wist
dat je vrij was
na middernacht

Losbol en hevig
Zo is ze altijd geleefd
tussen cursussen en lakens


Geraard van Heusden

vrijdag 13 september 2019

Voorbij

Het is voorbij
achter de deur
wacht alles op het woord

Stappen langs kasseien
tot de laatste splitsing
de laatste beslissing

links vooruit
rechts achteruit
je kan ook
gewoon naar huis gaan

aan de hoek
is er niemand meer
de boeken zijn toe

gewoon naar huis gaan
en rusten
tot overmorgen


Geraard Van Heusden


zondag 8 september 2019

De gevilde man
ligt vlak gestreken
tussen bureel en haard

zijn gevilde vrouw
ligt netjes gevouwen
tussen zijde papier
in de grote zolder kast

Geëuthanaseerd speelgoed
drijft in Formol- bokalen
achterin, voor labo-onderzoek

Wie was hij of zij ?
waarom wordt niet ik
onderzocht ?
en wie speelt met het speelgoed ?

Geraard van heusden
(Met dank aan het Dr Guislain museum)




donderdag 18 juli 2019


De deur is dichtgevallen
En zo verdwijnt
De laatste stof-licht-straal
De kamer is veilig gesloten
Geen windstoot
Beweegt de inspiratie
De bladzijden blijven
Rustig liggen

De duisternis omarmt
De ruimte
En niemand is aanwezig
Alles is stopgezet

Tusen de afwezige meubels
Is het hard laveren
Naar boven of onder

Nergens is er iets

Geraard van Heusden

woensdag 17 juli 2019

bruine kroeg


Haar ogen zijn
Niet recht-lijnig

Ze bezoeken
Mijn onderbewustzijn
Bij mijn linker-slaap

Ik zoek bij haar
Een lijntje tussen haar oren
Dat luistert
Naar mijn verlangen

Wie drukte ze neder
Hoe zijn wij
Naakt onder de lakens

We tasten elkaars woorden af
Schuwen elkaars blik
En spelen
Met elkaars vingers

Achteraan in de Bruine Kroeg

Geraard van Heusden

4 Woorden


4 woorden staan aan de deur
Ik ga naar morgen
Gisteren waren ze er ook
En vandaag ben ik er
Of toch niet
Iedere dag zo rond 9.30
Bellen ze aan mijn deur
Ik zie ze amper staan
En moet zoeken onder de voetmat
Maar toch

Halen ze me uit de slaap

Geraard van Heusden

vraagpols


Bij de oude eik
Dicht bij de vijver
Slaapt een oud kind

Dromend, vragend,
In vage tijden
Welke pols eerst ?
Of een kogel ?

De pillen zijn verspreid
Onder vernietigende zolen
Twee blikken bier
1 sigaret
17 pillen

Niets gaat voorbij
Alles blijft

Welke pols eerst ?

Geraard van Heusden

lesbisch huwelijk


Het is een drikoppige
Paradox

Iedere dag dat
Je ze nodig hebt
Zijn ze er niet

En Wanneer je
Alleen wil zijn
Ben je in een groep aan zee

Wanneer je leest
Is er geen licht
Of teveel lawaai

Het is een lesbisch huwelijk
Met de bruid
In een doodskist
Met een te klein deksel

Geraard van Heusden

vrijdag 14 juni 2019


27/05/2018

Het deken van 40jaar voelt als een laatste omhelzing van mijn moeder. Achteruit kijkend is het duidelijk dat er nooit een rouwperiode was voor Mama.  Zeer snel vertrok PG naar Tchegië samen met Tatane en Oom Auguste. Ik, ik moest voor het huis zorgen.  Niemand vroeg of ik dat wel wilde.
Dus organiseerde ik een BBQ. Tot grote woede van L was de ijskast leeg en het bier was op.
Toe ging ik met mijn vrienden terug naar Gent. Ik heb toe beslist alles achter mij telaten.
Ninove  ? Dat was om in het WE de was te doen en de confrontatie met PG te vermijden.  Alles met PG is scheef gelopen en dat culmuneert in het in de pijnlijke verkoop van de oude meubels.

25/05/2018
Wat betekent het om in een boekenwinkel te schrijven en capuccino te drinken ? De meeste die hier zitten bekijken de boeken niet of dan nog met een half oog. Het is wachten op een tutu-kelner met gescheurde broek om enig interesse te vinden in boeken. En ook dat exemplaar snapt niet dat het altijd veiliger is je ’s avonds toe te dekken met woorden

Wat heeft hier succes ? De kookboeken of de zoveelste biografie van Jane Ausen. De kleine pockets van echte pareltjes zijn begraven achter de zoveelste stapel ongelezen boeken. De hypes gaan van winkel de boekenkast-geschiedenis zoal “Het verdriet van België” of “De slinger van Foucault”. Door iemand gekocht en in kast gesteld maar nooit gelezen ; Arm boek.