een kennis

Een kennis van een kennis zo zou je hem kunnen noemen. Een beetje eenzaam dacht ik. Wat vreemde jongen die toch zeer aangenaam in de omgang is. De kennis van de kennis, niet de persoon zelf had al meerder malen laten vallen dat hij de indruk had dat die kennis wat eenzaam was. Dus de violen werden gelijk gestemd. Zouden we een blind date kunnen organiseren.
Een vriendin van de vriendin van een vriend zou je haar kunnen noemen. Vriendelijk, aangenaam en nog leuk uitziend ook. Vreemd dat ze alleen was. De vriendin van een vriendin, niet de persoon zelf stelde dat we misschien haar konden koppelen of minstens voorstellen.
En zo gebeurde het. We brachten een bezoek aan het museum van Schone kunsten. Ik zou de kennis meebrengen, zij de vriendin. Het begin was wat schuchter en stroef “Hallo, dit is een kennis” “Goede middag mag ik een vriendin voorstellen”. Maar al gauw waren we aan de praat. De discussie was leuk en hitsig met de nodige cynische opmerking over het museum en de “kunst”. Een stapje in de wereld en een pintje drinken hoorden er ook bij. Het nieuwe trendy café van het museum was de plaats om verder kennis te maken. Ik beslot te verdwijnen maar drong erop aan dat de kennis en een vriendin wat bleven om elkaar wat te leren kennen. Later hoorde ik dat ze samen naar de nieuwe Potter zouden gaan.
Een paar dagen later vond ik ze bij een brochette in de Pallieter. Toevallig maar niet ongepast. Ik was tevreden dat de date werkte. Na wat gekeuvel en gesmul stond een vriendin op om naar stad te trekken. Ik verwachtte dat een kennis ook zou gaan. Samen uit samen thuis zegt men. Maar hij bleef en deed teken dat ik ook moest blijven.
“Ge hebt weer iets gearrangeerd.” “Goed, he” “Wel heu, ik weet hoe ik dat moet zeggen maar …” “Bedank me later, hoe ver staat ge ?” “Wel heu … Ik moet er ook vandoor”
Blijkbaar was ik op glad terrein gekomen. Er broeide iets.
Later ontmoette ik de kennis van een kennis, dus niet de persoon zelf. “Weet ge er is een haar in de boter” “Oei zijn er problemen” “Weet ge die kennis van mij, enfin van ons, die heeft iets belangrijk te vertellen. Het zou te maken hebben met uw pogingen.”
Komt een kennis van de kennis op de proppen. “ Ik heb iets belangrijk te vertellen” “Ah is er schot in de zaak ?” “Wel we zien elkaar wel regelmatig. Het is een leuke meid.” “Uitstekend, doe zo voort” “Ik moet wel iets belangrijks kwijt” “zeg maar” “Ik ben homoseksueel”
Ja lap, ge doet dan ne keer iets voor een kennis.
Het gesprek werd verder afgerond en ik bleef met mijn twijfels dat een vriendin dit niet zou snappen.
Een dag later liep ik haar tegen het lijf in de Fnac. Ze snuffelde tussen de fantazy romannetjes.
“Hallo” “Hoi” “We zouden eens moeten praten” “Feitelijk wel ik zou iets willen zeggen” “Wel feitelijk ligt de zaak misschien ietwat gevoelig”
Koffie in de Midi tussen de oude en de nieuwe advocaten.
“Weet ge die kennis die ge mij hebt voorgesteld” “Ik dacht dat het een beetje klikte, maar het is misschien te vroeg” “ Maar er is toch een probleem” “Ah, ik dacht dat het goed ging. Maar ge hebt gelijk er is iets” “Luister ik apprecieer wat ge tracht te doen maar er is iets” “Ja maar ik zal u laten uitpraten” “Ik ben homoseksueel”
Ja lap
Maar in feite : eind goed al goed.