Ik zie de zon ondergaan
In haar ogen
De nacht nestelt zich
In de vaagheid van haar wangen
En de klamme kalmte
Verweeft zich
Tussen haar vingers
De nacht zit stil
Onder de treurwilg
Links, aan haar graf
De dag is heengegaan
En de duisternis
Heeft zich
Heer en meester gemaakt
Tot in de kleinste hoek
Geraard van Heusden
Nu ik
Ter Huizen ga
In de herfstij mijner
zijn
Er zijn zoveel dingen
Die spoorloos
Voorbij wandelden
Er zijn zoveel dingen
Die voorbij spurtten
In volle glorie
Ik raapte als kind
De sporen van het moeras
En liet - als student
Meer sporen
Dan ik kan wissen
Nu tracht ik
In de sporen van mijn verbeelding
Traag te stappen
Tot de uiteindelijke Stop
Geraard van Heusden