Nu ik

Ter Huizen ga

In de herfstij  mijner zijn

 

Er zijn zoveel dingen

Die spoorloos

Voorbij wandelden

 

Er zijn zoveel dingen

Die voorbij spurtten

In volle glorie

 

Ik raapte als kind

De sporen van het moeras

 

En liet - als student

Meer sporen

Dan ik kan wissen

 

Nu tracht ik

In de sporen van mijn verbeelding

Traag te stappen

Tot de uiteindelijke Stop

 

Geraard van Heusden