tijdens de nachtelijke onweders
is er een vreemd licht
gefilterd aan de stervende tranengrens
op de grens tussen nu en misschien

dan denk ik aan jou
je eenzaamheid zover
je zerk zo alleen

Dominique
we hebben elkaar nooit gekend
maar wisten alles van elkaar
we waren te jong
maar hebben illusies verworven
aan de kant van de realiteit
ver van de anderen

op het zijspoor van mijn dromen
zie ik een stopplaats
aan een zelfverwonde berk
ver van de zerk van mijn moeder

de regen tekent cirkels tussen de stenen
en je glimlacht
ongezien onder marmer

ik wil je zien

Geraard van heusden