ze huilt als een wolvin
naar het glazen hart
nooit brak het glas
ooit brak het hart

we komen samen
op doodlederen vlerken
boven de Westerbegraafplaats
ik zie je zo ver
je merkt mij niet

totaal veras ik je
familliegeheugen en je leven
op zwarte dampen zweef ik
steeds dichter

en altijd keer je
af van mijn verschijnen
zelfs als ik dood ben
kun je niet van mij houden

Geraard van Heusden